Veel coaches en therapeuten geven aan mij aan dat ze het moeilijk vinden om hun eigen grenzen te bewaken. We willen tenslotte iedereen heel graag helpen en vaak is de agenda niet zo vol dus is iedere klant ook nog eens van harte welkom. Toch is het heel erg belangrijk om voor je zelf die grenzen goed in het oog te houden en in dit artikel leg ik je uit waarom dat nodig is en hoe je dat het beste kunt doen.
Waarom kun je geen grenzen stellen?
Zoals dr Phil altijd zegt – en hij kan het weten – is dat je niet kunt veranderen wat je niet erkent. Het is dus belangrijk om eerst te achterhalen waarom jij steeds over je grenzen laat gaan. En dat is bijvoorbeeld dat je toch steeds op tijdstippen afspreekt waarop je eigenlijk niet wilde werken. Of dat er iets is met de factuur/ de tarieven. Of, en ook dat maak ik vaak mee, dat coaches met hun hele hebben en houden op verzoek van de klant ‘op locatie’ komen werken in plaats van in hun eigen vertrouwde omgeving. Hoe komt het nu zo ver:
Gewoon heel graag iedereen willen helpen. Als je echt vasthoudt aan je wens dat je IEDEREEN wilt helpen, dan wil ik je adviseren om je eventuele wens om ook jezelf te willen helpen, laat varen. Iedereen willen helpen gaat altijd ten koste van jezelf en als je dat kunt accepteren is dat oke en hoeft er dus niets gewijzigd te worden. Ben je daar niet akkoord mee, dan zul je dus iets moeten wijzigen.Angst/ krapte. Je agenda vertoont akelig witte gaten en je portemonnee is al net zo leeg. Je wilt graag geld verdienen en daarom doe je het maar op de condities die je klant stelt als het gaat om tijdstip, locatie en misschien zelfs wel prijs.Niet voldoende overtuigd zijn van je eigen waarde. Als jij jezelf nog niet kunt zien als de specialist of expert die je bent, als jij jezelf nog niet op waarde weet te schatten, dan voelen en ruiken mensen dat. Als jij niet staat voor wie je bent en wat je kunt, dan gaat de klant met je aan de haal. Of je dat nu wilt of niet.
Mijn mentor heeft mij geleerd: ‘you learn people how to treat you’. Als je dus teveel over je grenzen laat gaan door klanten tijdens bv het maken van een afspraak of tijdens een eerste sessie, dan zul je merken dat dat in het hele traject doorwerkt. Mensen bellen of mailen tussendoor en gaan dingen van je verlangen, wetende dat jouw grens toch steeds wel een beetje met je mee verschuift…
Hoe kan er aan jouw grenzen ‘gerommeld’ worden?
Door te gaan werken met klanten waarvan je eigenlijk zoiets hebt ‘ik weet niet of ik het met jou wel kan?’ of klanten waarvan je denkt ‘ik weet niet of ik het met jou wel wil?’ vaak wordt dit ook door een gevoel van schaarste ingegeven.Door te werken op tijden dat je eigenlijk vrij wilt zijn of voor jezelf andere dingen had ingepland. Je zou die tijdstippen vrij houden in je agenda en toch komt er weer een afspraak in op exact dat moment.Door je klant te laten bepalen waar de sessie plaats zou vinden. En voor je het weet zit je weer op een plek vol afleiding waardoor de sessie altijd langer duurt dan van te voren afgesproken was.Over vervolgtrajecten, voorstellen tav welke stappen er nodig zijn etc.Tarieven zijn een dankbaar onderwerp; krijg ik korting, hanteer je voor mij een speciale prijs etc.
Hoe minder stevig je in je schoenen staat, hoe meer angst je hebt en hoe minder overtuigd je bent van je eigen waarde, hoe vaker je jezelf in één van deze bovenstaande situaties aan zult treffen. En hoe ik dat weet? Been there, done that… En zoveel van geleerd!
Hoe doet jouw huisarts dat?
Als ik een afspraak met mijn dokter wil maken dan ben ik allereerst een uur aan het bellen. Vervolgens vraagt ze me of het levensbedreigend is en als dat niet het geval is, dan is de eerstvolgende mogelijkheid om een afspraak te maken altijd pas over minimaal een week. En vervolgens krijg ik 2 opties op de meest onmogelijke tijdstippen en als ik die niet accepteer, dan kan ik nog weer een week later pas terecht. Mijn huisarts vraagt me ook nooit hoe lang ik zou willen dat het gesprek gaat duren (‘doen we dit keer 5 of 10 minuten of zullen we eens een half uur nemen en eens lekker bijkletsen?’), hij bepaalt het tijdstip en de duur en ik schik me daar in, hij is de expert tenslotte. En nooit sluit hij ook eens af met de vraag ‘kom je naar mij of zal ik eens gezellig naar jou toe komen?’. Ik word gewoon geacht om op het afgesproken tijdstip in de wachtkamer te zitten, over locatie is nooit een discussie zeg maar…
Hoe kun jij vanaf vandaag je grenzen bewaken?
Ik heb niet de illusie dat ik je in één blogbericht op al deze fronten kan helpen. Wat ik wel hoop is dat je er over nadenkt hoe dit voor jou werkt en waar je zou willen veranderen/verbeteren.
Het allerbelangrijkste is dat je jezelf kunt zien als de expert die je bent en jezelf op werkelijke waarde leert schatten. Wat kun jij voor mensen betekenen, hoeveel is het waard voor de ander als jij ze met jouw unieke talenten weer een stap verder kunt helpen.Ik heb een voorbeeldfunctie. Mijn klanten doen niet wat ik zeg dat ze moeten doen, ze doen wat ik doe. En als ik permanent over mijn grenzen laat gaan en in sessie en daarbuiten niet voldoende duidelijkheid stel, wat voor coaches lever ik dan af na mijn trajecten. Dat neem ik zeer serieus. En alhoewel het dus vaak niet makkelijk is, ik lijd ook aan het HELP-syndroom- ben ik er voor hen en voor mezelf dus wel zeer beducht op.Daarnaast is het essentieel dat jij voor jezelf gaat bekijken wat jij nu nodig hebt, wat er nu tegenover moet staan als jij iemand het allerbeste van jezelf wilt geven. Voor mij is dat inderdaad dat ik werk met mensen die echt bij me passen en waarvan ik het gevoel heb dat ze echt bereid zijn om de nodige stappen te nemen. Verder is het voor mij belangrijk dat er een financieel evenwicht is tussen wat ik geef en daarvoor krijg, kortom dat mensen betalen wat ik daar graag voor wil hebben. Als laatste is voor mij mijn eigen locatie voorwaarde voor een goede sessie. Hier voel ik me thuis, ben ik in mijn kracht en heb ik alles bij de hand voor een supersessie. En er is geen afleiding. Tuurlijk ben ik bereid om te rijden, alleen als dat in mijn agenda in te passen is en als ik zowel reistijd als reiskosten vergoed krijg. En is afstand dan op welke manier dan ook voor de klant een probleem, dan is er altijd nog Skype. Dus voor alles een oplossing. Ik wil altijd het allerbeste van mezelf geven en dat kan ik onder deze condities. Net als mijn huisarts dat doet.Als je inziet dat je alleen maar heel veel mensen kunt helpen, wat jij waarschijnlijk net zo graag wilt als ik, als je eerst goed voor jezelf zorgt. Als ik moe, uitgeblust en compleet geleefd met iemand anders aan de slag moet omdat ik werk op tijdstippen dat het mij niet past en niet voldoende rust krijg. Dan kan ik mijn droom niet realiseren. En alleen daarom is het al belangrijk om aan je grenzen vast te houden. Jij bent dat waard en je klant ook!
Zoals al aangegeven, dit gaat niet in één keer goed. Ook hier wordt er nog wel eens gemorreld en getrokken en ik ga daar ook echt nog wel eens in mee. Net zolang als dat voor mij goed voelt. En op een gegeven moment voel je dat het te ver is. En daar leer je weer van voor de volgende keer. Dat is één van de cadeautjes van het zelfstandig ondernemerschap. Dat je als mens onderweg mag leren en groeien, iedere dag weer. Als je het over grenzen bewaken hebt gaat het dus niet over prikkeldraad, hoge muren en op je strepen staan, het gaat over ervaren, leren en vervolgens anders doen. Mooi he!
Heel veel succes!
Foto; Flickr Toon Bronselaar
Wauw… BAM… goeie tips & adviezen…! En de spiegels die je voorhoudt: ik (h)erken ze. Ondertussen is mijn ervaring dat ‘duidelijke afspraken met mezelf’ de basis is. Dat ik dat eerst op orde moet hebben, er in moet geloven én moet leven. Want alleen ik ben het die een ander over mijn grenzen laat gaan. Het is niet de ander die over mijn grenzen gaat: ik ben degene die de ander, blijkbaar, die ruimte geef. Dat zijn voor mij iedere keer weer mooie reflectiemomenten…