Vragen, vragen, vragen, vragen

Ken jij nog iemand die…….

Maandag had ik een call met een klant. Zij heeft een hele concrete doelgroep en in haar netwerk is ze daar al super mee aan de slag gegaan. Maar de vijver begint een beetje leeg te raken, hoe komt ze nu aan nieuwe leads? En ik stelde haar de vraag: weet je zeker dat je al voldoende uit je netwerk hebt gehaald? Waarop ze ‘ja’ schudde. En ik vroeg haar daarna waarom ik niet tot haar netwerk behoorde, mij had ze namelijk nog niets gevraagd. ‘Ja maar, ken jij dan mensen die……………….’

Kijk, daar begint het al hè. Als ik mensen vraag om iedereen in hun telefoon te bellen dan valt er altijd al minstens 80% af omdat wij het nodig vinden om voor een ander te denken. ‘Ja maar die…………’. Zoals mijn klant dat ook met mij deed ‘die mensen zal zij wel niet kennen’. Wat zij niet wist is dat ik zelfs een tijdje haar ideale klant geweest ben. Dus………….. stop met het doen van aannames en stel de vraag. En als je zegt ‘ik heb mijn hele netwerk al gevraagd’ kun je dat dan zeggen zonder dat je neus begint te groeien? Ik daag je uit!

Ik vroeg haar mij een mail te sturen met wat ik die mensen precies moest vragen, zodat het concreet was. Vervolgens plakte ik daar mijn eigen introductie voor en mijn aanbeveling over mijn klant erachter en hop, weggestuurd. Wat denk je, binnen een uur had ze 3 afspraken staan. 1 uur. 3 afspraken. Kassa!

Ik wil niet spammen

Ok, ik gebruik hem nog één keer al word ik week in mijn maag van die uitspraak 😊.  Als je waardevolle informatie deelt dan spam je niet. Punt. En als je mensen om hulp vraagt dan spam je ook niet. Punt. Sterker nog, ik merkte weer wat het proces met mij deed. Ik vond het a) onwijs leuk om een reden te hebben om die mensen weer te contacten en b) ik voelde me zo goed dat ik iets voor haar kon doen. Liet haar keurig zien dat de mails verstuurd waren én was zo blij als een kind dat ik haar één voor één de aanvragen door kon sturen. Ik ben ook maar een mens met een ego en een helpsyndroom, ik vond het fijn om van waarde te zijn. Dus alles wat we er in ons hoofd omheen bouwen, hou op met die onzin. Het was zo eenvoudig om te doen.

En weet je, soms vragen we het wel maar weten ze op dat moment niemand voor je. Gewoon, omdat ze niemand kunnen verzinnen. Zeg dan gewoon ‘zou je iemand voor me weten?’ en als het antwoord is dat er nu niemand te binnen schiet bij ze vraag dan ‘zou ik je over een paar maanden een korte reminder mail mogen sturen met dezelfde vraag, mogelijk dat je dan wel iemand voor me weet’ IEDEREEN zegt daar ‘tuurlijk’ op.

Het is namelijk helemaal geen onwil. Als je mij nu vraagt ‘ken je iemand wiens kat een sproeiprobleem heeft’ dan zeg ik nu ‘nee’. Maar mogelijk kom ik die in de komende 4 maanden wel tegen en dan denk ik ‘wie was nu ook alweer degene die……’ En dan ben ik blij dat je mailt omdat ik dan mijn vriendin kan helpen met haar ‘sproeiende kat probleem’. Wat doen wij? Wij maken het in ons hoofd zo heerlijk onnodig ingewikkeld. En waarom?

Vraag het je huidige klanten

Wie zijn nu je beste ambassadeurs? Je huidige tevreden klanten. Als ik iets heb gezien in de VS vorige week is dat daar hele praktijken zijn opgebouwd door simpelweg aan blije klanten te vragen ‘ken jij nog iemand die je net zo blij wilt maken met mijn kennis als dat jij nu bent’ ? Ik ben heel erg van ‘walk the talk’ maar deze doe ik dus ook bijna nooit. Of liever gezegd ‘nooit’. Ik hoop wel dat ze me aanbevelen, vaak gebeurt dat ook, maar nergens doe ik dat pro-actief. En hopen is geen strategie. Eeuwig gemiste kans!

Vraag om aanbevelingen

We gingen met de Uber naar ‘the Magic Kingdom’, een must natuurlijk als je in Orlando bent. Prima chauffeur, gezellig gesprek, flesje water gekregen en hij vraagt als we uitstappen ‘wil je me alsjeblieft een 5 star rating geven’. Katsjeng! ‘Natuurlijk, kleine moeite en dik verdiend’. Nu weet ik alweer wat je denkt ‘ja, ik ga niet om 5 sterren vragen’ maar dan mis je het punt. Het gaat erom dat je het in ieder geval vraagt. Worden het er 4, kan jou het schelen dat is beter dan geen review. Snap je wat ik bedoel.

Ik bestelde onlangs voor iemand een cadeautje. Dat werd bij ons thuisbezorgd zodat ik het persoonlijk kon geven met keurig een kaartje erbij dat ze hoopten dat ik er blij mee was. En dat als dat zo was of ik dan via deze link een review achter wilde laten en dat ze me ook nog een link zouden sturen om het nog eenvoudiger te maken. Tuurlijk wilde ik dat, ze hadden me prima geholpen en netjes snel geleverd. Het is zo eenvoudig, je hoeft het alleen te vragen

Vraag het je potentiële klanten

Hier heb ik al vaker een post aan gewijd, maar ondervraag je potentiële/ideale klant. Ik krijg zo vaak de vraag ‘waar vind ik ze dan?’ Weet ik veel! Dat boek staat hier niet. Ik heb niet een speciale versie van Google waar ik kan opzoeken waar hoogopleide vrouwen die getrouwd zijn, een leidinggevende baan hebben en voelen dat ze zich verder spiritueel willen ontwikkelen op vrijdagavond zijn. Of op zondagmorgen. Welke workshops ze bezoeken of naar welke films ze gaan. Dat moet je hen zelf vragen!! ‘Zeg, mag ik jou vragen, wat doe je in je vrije tijd? Ga je wel eens naar lezingen, sport je, waar vind je je ontspanning, ga je wel eens naar de film en welke dan?’. Dat kun je gaan verzinnen, met het gevaar dat je het mis hebt, je kunt het ook gewoon vragen.

Wie vraagt wordt juist NIET overgeslagen

Mijn grootste leermoment vorige week was dus hoe ver mensen komen door gewoon te vragen. En ik weet hoe moeilijk het is maar als je ziet hoe makkelijk het werkt kun je je er misschien eens overheen tillen. Daarbij, als je een echt gedreven ondernemer bent dan kun je niet stoppen met vragen. Ik wil van iedereen die iets gaafs gedaan heeft weten ‘hoe dan’ en mogelijk willen ze het me niet vertellen en/of hebben ze geen tijd maar ik kan het toch in ieder geval vragen? ‘Nee’ heb je. Het blijkt dat mensen het soms juist wel leuk vinden als je ze dingen vraagt, ze hebben namelijk ook een ego 😊.

Ik sta er wel eens versteld van hoe weinig er wordt gevraagd, zelfs nog bij mijn eigen klanten. Als je dagelijks bezig bent met je bedrijf (en dan niet alleen in je hoofd maar ook echt actie onderneemt) moet je minstens 2 vragen per dag hebben. Al is het alleen maar hoe had ik dit slimmer/sneller/beter kunnen doen en/of hoe zou jij dat hebben gedaan. Worden ze gecoacht door iemand die heeft bewezen te weten hoe het werkt en dan stellen ze me geen vragen. Maken ze geen gebruik van die belachelijk waardevolle database met kennis waarover ik beschik en die goud waard is. En waar ze ook nog voor hebben betaald. Ik snap er echt niets van.

En eigenlijk ook weer wel. Want we gaan pas vragen als we er echt voor staan. Als we onze ruimte in nemen. Als je denkt ‘ik heb ervoor betaald, ik wil het weten’. Als je wens om te slagen groter is dan je angst om te vragen. Als het je niet meer kan schelen wat een ander denkt van je vraag, omdat zijn mening er voor jou niet langer toe doet. Als je een missie te leven hebt kun je je niet laten leiden door al die meningen van anderen die ze toch wel hebben, ongeacht wat je doet. Dan doe je je ding. Klaar.

Nou ben ik toch wel benieuwd wat in dit artikel voor jou het meest waardevol is geweest en waarom. Wil je het hieronder met me delen?