Ik ben de trotse moeder van een zoon (en een dochter, op wie ik niet minder trots ben!). Lijkt een tikkie op zijn moeder, kan zich niet heel gemakkelijk concentreren en is redelijk van de impulsieve acties. Vorig jaar rond deze tijd gaf hij aan te willen gaan sporten. En ik dacht ‘tuurlijk’ en dacht gelijk daarna ‘hoelang?’. Niet helemaal eerlijk maar dat is omdat ik hem al even ken. En je denkt natuurlijk, waar gaat dit heen? En ook terecht, er zit echter in zijn sportschool verhaal een hele belangrijke ondernemersles.
Er kwam ineens een soort van blonde Rocky onder die trui vandaan
Geheel tegen de verwachtingen in ging hij een paar keer per week naar de sportschool. Niet 4 weken, niet 4 maanden. Niet 2 maanden op en weer 3 weken af om vervolgens weer van voor af aan te kunnen beginnen. Nee, trouw en consistent iedere week opnieuw. En wij vinden het al lang best, prima manier om zijn energie een beetje kwijt te raken ???? Tot hij deze week in de tuin lag en ik zag wat er in die maanden gebeurd was. Oeps, hij word een groot gevaar op de Filippijnen deze zomer. Die gozer is een soort van blonde Sylvester Stallone geworden. Niet normaal! Als je het ooit hebt over loon naar werken dan is hij daar de personificatie van. Bloed zweet en tranen maar, en tuurlijk ben ik niet objectief, hij ziet er ook ongelooflijk goed uit. En weet je, zo werkt het in je bedrijf ook.
‘Hoe lang gaat dit nog duren?’
Bij deze alvast een desillusie. Het duurt altijd langer dan je wilt. Het gaat nooit snel genoeg. Nu niet en nooit niet. In het begin al helemaal niet. Je moet zoveel doen. Op zoveel fronten van alles in beweging zetten, je lijkt wel aan 12 verschillende dingen te moeten werken, wat is er veel nieuw te leren. En ondertussen is de verhouding tussen het aantal uren dat je werkt en wat er in de kassa zit volledig weg. Je doet zo je best. Stuurt ik weet niet hoeveel nieuwsbrieven en gaat permanent uit je comfortzone met Facebook lives. Maar dat betekent niet dat onmiddellijk de kassa gaat rinkelen, hoe graag je dat ook wilt. En daar zijn een aantal logische redenen voor:
- Dat jij er nu klaar voor bent wil nog niet zeggen dat je klant er klaar voor is. Je hebt eerst 21 jaar wat anders gedaan, nog 4 jaar getwijfeld en nu heb je je in het avontuur gestort en mag het van jou gaan gebeuren. Maar je ideale klant loopt niet in jouw tempo, Er zijn er niet zoveel die echt smachtend zaten te wachten tot jij eindelijk je deuren opende. Helaas………. ????
- Het lijkt heel veel wat je doet maar marketingtechnisch vallen de aantallen als je objectief kijkt wel mee. En je kunt geen volle zalen trekken op lijsten die nog te klein zijn.
- Hoe langer je met je ideale klant werkt, hoe beter je zijn/haar taal leert spreken. Hoe meer dat resoneert met je klant en hoe makkelijker je converteert. Als je net gestart bent rollen die woorden nog niet automatisch je mond of toetsenbord uit dus dat zorgt er ook voor dat ze nog niet gelijk op de bel staan te drukken.
- Nog meer actie op dezelfde aantallen gaat niet automatisch voor een beter resultaat zorgen. En daar wordt nog wel eens een denkfout gemaakt. Ik had een klant die graag een workshop wilde vullen (daar heb ik er overigens wel meer van ???? ). Dus die besloot iedere dag een FB live te doen om aanmeldingen te krijgen. Echter, dagelijks een FB live doen maakt nog altijd niet dat je uit 55 ‘vind ik leuks’ op je pagina 12 inschrijvingen krijgt. Dat is gewoon een kwestie van logisch nadenken.
De hamvraag is ‘wat zou je van je kind verwachten?’
Mij werd die vraag ooit gesteld. Verwacht je van kinderen dat ze binnen 3 maanden lopen? Nee, natuurlijk niet! En hetzelfde geldt voor je bedrijf. Met alles wat er ingericht moet worden, bepaald moet worden, keuzes die gemaakt moeten worden hoef je geen overvolle agenda te verwachten binnen 3 maanden. Betekent dat het niet gaat in 3 maanden? Tuurlijk wel! Alleen zul je dan wel meer dan dubbel gas moeten geven, bereid zijn om meer ‘enge’ acties te doen en je perfectionisme te laten varen. Zeker is het dan mogelijk!! Ik heb het bij meerdere klanten al gezien. Dus het is zeker te doen als je er voor gaat. Alles is beter dan een eeuwige opstartfase (……..) Dus dat je niet denkt dat je van mij nu een excuus krijgt om langzaam op te starten ???? Maar enigszins realiteitszin, zoals we ook van kinderen niet verwachten dat ze lopen met 3 maanden, is wel op zijn plaats. En hou daar in je planning ook rekening mee! Dat scheelt een hoop ergernis en maakt dat je beter door die soms wat stroperige eerste fase heen komt. Enneh, weet dat het zo blijft. Soms denk ik wel eens dat ik ‘aardig op weg ben’. En dan spreek ik weer iemand die een lijst heeft die 10 keer zo groot is en dan denk ik ‘oh, schiet ook niet op’. En weet je, voor een deel ligt daar ook de succesfactor, dat tikkie ongeduld ????
Ben benieuwd wat voor inzicht dit bericht je gegeven heeft. Wil je het hieronder met me delen?
Tikkie ongeduld! Heel herkenbaar en het houdt mij inderdaad ook scherp!
Het lezen van deze blog haalt net even een scherp randje weg bij me and just.. keep on going! 🙂
Dank je wel! Liefs
En nu heb ik tranen in mijn ogen. Gisteren ben ik geholpen door een van mijn collega Creatrix® coaches, aan de belemmerende blokkades die ik de laatste weken in mijzelf heb opgebouwd. Het gaat te langzaam, het duurt te lang. De man geen inkomen en ik te weinig. Ik kijk naar vacatures om dan toch maar een baan te zoeken??? Door de sessie van gisteren ben ik er weer. Ik zoek geen baan, ben jij nou gek. Ja, het duurt even, een nieuwe praktijk opzetten. Ja, het duurt even, voordat jouw ideale klant jouw ziet, jou hoort. En als ik dan kijk naar de conversie van mijn laatste workshop: 3 gasten en alle drie een betaald vervolg, dan moet ik vertrouwen hebben. Dan héb ik vertrouwen. Het gaat lukken.
Ja hoor, 100% herkenning! Ik realiseer me steeds meer dat ik een fundering van een prachtig bedrijf aan het leggen ben. Geduld, inspiratie, motivatie en dromen waarmaken. Fijne vakantie, Veronique!
Ik roep altijd dat leeftijd ‘alleen maar een getal in je hoofd’ is maar nu ik dan écht 60 ben geworden merk ik óók dat er iets in mijn denken gebeurd. Mijn middelste zoon zei het zo mooi op mijn verjaardag hoe trots hij op mij is dat ik op mijn 60ste (dus) nog een nieuw bedrijf ben begonnen. Ik was geraakt door zijn woorden. Toen. Maar inmiddels is er dus iets gebeurd: ik heb haast gekregen! Ik ben verdomme àl 60! Moet over 7 jaar met pensioen (zegt mn ratio maar m’n gevoel zegt iets anders). ik wéét dat het tijd nodig heeft, schrik niet terug van welke uitmijncomfortzone actie dan ook maar toch….. Het kind moet lopen en wel nú. Het maakt me soms bang dat ik het niet ga redden, dat het niet lukt. Dat het een groot debacle gaat worden. Dat we weer financieel aan de grond komen te zitten. (Heeft gelukkig niet lang geduurd toen) Maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik krijg wat ik wil, hoe dan ook, wanneer dan ook, waar dan ook. Is dat vertrouwen? Intuïtie? Universum? T kan me niet schelen. Dit zàl een succes worden… (En ja 6 kinderen, 5 schoonkinderen en twee kleinkinderen gaan supertrots op mij worden en ik zelf nog het meest) oef. Dat is er uit. Nu nog ff die f*cking online marketing onder de knie krijgen…(ben nog van het tijdperk van de typemachine????????)