De afgelopen week zat ik in een ‘wat lastige’ privésituatie. Ik had het moeilijk en een aantal dagen wilde ik het liefste in bed blijven liggen met de dekens over me heen. Dat was echter niet mogelijk, mijn agenda was overvol. En ondernemer zijn betekent vrijheid, er hangt echter ook een verantwoordelijkheid aan. Mijn klanten rekenen op mij en ik wil ook dat ze op me kunnen rekenen. En dus heb ik de keuze gemaakt om die verantwoordelijkheid te nemen en toch iedere dag weer lekker aan de slag te gaan en mijn verplichtingen na te komen. Inmiddels is alles gelukkig weer opgelost. Heb ik er, zoals met alle situaties waar je eigenlijk niet op zit te wachten, ook weer een hoop van geleerd. En heb ik de stoute schoenen aangetrokken om naar aanleiding van mijn ervaring deze week eens het blog te schrijven wat al heel lang in mijn hoofd zit, maar waar ik steeds het juiste moment niet voor kon vinden. Dat moment is nu. Enneh, wees gewaarschuwd. Als dit een televisieprogramma geweest zou zijn dan zou er nu bovenaan het beeld ‘deze uitzending bevat schokkende fragmenten’ voorbij komen. Ik ben weer eens niet aardig maar wel eerlijk. Je bent dus gewaarschuwd 🙂
‘De klant heeft geen boodschap aan jouw ruzie met je vriendje’
Ik ben dochter van een kruidenier en zodra ik groot genoeg was om achter de kassa te kunnen zitten ging ik op mijn vrije dagen met mijn vader mee naar de zaak. Op die manier is mij al van jongsafaan duidelijk gemaakt dat wat er ook speelt, ‘the show must go on’. Als ik wel eens verdrietig was ofzo, dan kwam mijn vader naar mij toe en gaf me aan dat onze klanten dat niet hoefde te merken. Omdat dat me niet zou helpen en omdat zij er ook geen boodschap aan hadden. En dat heeft mij al vroeg geleerd dat ik als werknemer ook mijn verantwoordelijkheden heb. En later als werkgever en ZZP’er heb ik die lessen dankbaar mee genomen. Al kon ik mijn pa vroeger wel eens wat doen als hij zoiets tegen me zei…
‘Ja, het is de afgelopen maanden niet zo goed gegaan met mijn praktijk want…‘
Bovenstaand excuus krijg ik geregeld te horen. Mensen die zich willen verantwoorden waarom ze nog niet gegroeid zijn of nog niet zo hard als dat ze eigenlijk hadden gewild. ‘Ja, ik zat natuurlijk met de verhuizing die veel tijd kostte’, ‘mijn kinderen doen eindexamen en hebben extra aandacht nodig’, ‘ik heb de zorg voor die en die een tijdje op me genomen’ zijn slechts een aantal voorbeelden hiervan. En begrijp me goed, ik ben ook gewoon een mens. En er zijn heel veel dingen waar ik begrip voor heb als je de vrijheid neemt om je tijd in te delen zoals jij dat graag zou willen, omdat dat het grote voorrecht is dat je hebt als je eigen baas bent. Zo lag mijn moeder een tijd geleden in het ziekenhuis en heb ik me des te meer gerealiseerd wat een luxe het is dat ik haar ’s middags kon bezoeken omdat ik mijn tijd er naar kon indelen. Daarnaast ging mijn bedrijf echter wel gewoon door. Verschoof ik alleen mijn werktijden even maar kwam de boel niet stil te liggen. En dat is wat ik wél heel vaak zie gebeuren bij ondernemers om me heen. En wat dus de kern van dit blog is.
‘Zou je in deze situatie vrij hebben genomen als je bij een baas had gewerkt?’
De afweging tussen mijn vrijheid en mijn verantwoordelijkheid neem ik altijd aan de hand van bovenstaande vraag. Als ik nu in loondienst had gewerkt en ik zat in een verhuizing, zou ik daar dan ook 3 maanden vrij hebben genomen? Zou ik alleen de middagen vrij hebben genomen om mijn moeder in het ziekenhuis te bezoeken, of zouden de bezoekuren voldoende zijn geweest? Verwachten mijn kinderen mij in de examenperiode de hele dag om zich heen, of hoef ik alleen maar iets eerder te stoppen om quality time met ze door te brengen? En als ik dan iemand hoor dat er in 2015 nog niet veel gebeurd is in haar praktijk omdat ze ‘natuurlijk met die verhuizing zat’, dan gaat er bij mij ergens een alarmbel af. Ben je écht 4 maanden aan het verhuizen geweest? Ben je daar 16 weken lang 24/7 mee bezig geweest? Of heb je je vrijheid ruim genomen omdat dat nu eenmaal kan? Wat mag, begrijp me goed. Ik veroordeel geen enkele keuze, ik wil je er alleen bewust van maken.
Vrijheid versus verantwoordelijkheid
Hoe zit het dan met je verantwoordelijkheid als ondernemer? Die heb je namelijk ook. Zoals ik die ook heb.
Mijn verantwoordelijkheid richting mijn gezin als kostwinnaar. Als ik niet werk is er geen inkomen, kan ik me dat permitteren? En als ik het niet om het geld zou doen, dan heb ik nog een verantwoordelijkheid richting mijn gestelde doelen. Die heb ik toch niet voor niets?De verantwoordelijkheid die ik heb richting mijn missie. Als ik te makkelijk met deze dingen om ga dan ga ik mijn missie niet waar maken. En dat is waarom ik hier ben, dat is waarvoor ik leef. Hoe lichtzinnig kan en mag ik daar van mezelf mee omspringen?Mijn verantwoordelijkheid richting mijn klanten en toekomstige klanten. Als ik vorige week in bed was gebleven en mijn afspraken had gecanceld, wat had dat betekend voor hun droom en voor hun doelen? Mag ik die vanwege mijn situatie op de lange baan schuiven? Kan ik dat verantwoorden richting hen en vooral ook richting mezelf?
En mijn antwoord was ‘nee’ vorige week. Wat niet betekent dat ik een robot ben, integendeel. Ik heb een misschien wel veel te groot hart en ben een ongelooflijke emotionele muts. Ik neem mijn bedrijf alleen wel enorm serieus en ditto de verplichtingen die ik heb. Als er privé iets voorvalt waar ik echt tijd voor moet of wil maken, dan zal ik die tijd ook zeker nemen. Alleen niet als mijn dochter verkouden is of onze goudvis is overleden. Het issue wat ik hiermee aan wil snijden is dat ik veel ondernemers in mijn ogen te makkelijk met die vrijheid en verplichtingen om zie gaan. In veel gevallen weet ik zeker weet dat als het ze vrije dagen zou hebben gekost, ze andere keuzes zouden hebben gemaakt. En ik wil je daar graag bewust van maken. Afgelopen dagen was het heerlijk weer en daar heb ik 1 keer een middag optimaal van genoten en me heerlijk luxe gevoeld in de zon. Echter, niet iedere middag. Want als ik dat zou doen dan zou ik in de zomer ook geen dag meer werken. Mijn afweging tussen vrijheid en verantwoordelijkheid.
En weet je wat nu zo bijzonder was? Ik ging vorige week wel eens met lood in mijn schoenen ’s ochtends richting mijn kantoor. Mijn klanten gaven me echter zoveel energie dat ik ’s avonds weer blij was dat ik gegaan was. Mijn situatie was ook niet beter geworden als ik thuis op de bank was blijven zitten. Of in bed was gebleven.
Hoe zou jouw beoordelingsgesprek over de afgelopen paar maanden uitvallen?
Ja, en dan nu het moment van de waarheid. Stel dat jij bij jezelf in dienst was en je zou een beoordelingsgesprek hebben met jezelf. Hoe zou dat gesprek dan verlopen als je kijkt naar bovenstaande voorbeelden? Zou je met een positieve beoordeling ‘het zweethok’ (zo noemden wij altijd de kamer waar dit soort gesprekken plaatsvonden) weer verlaten of zou dit misschien toch wel een confronterend gesprek zijn?
Zijn jouw acties in lijn geweest met de doelen die je voor jezelf hebt gesteld aan het begin van het jaar?Heb je steeds bewuste keuzes gemaakt om toe te geven aan afleidingen of laat je het ook nog wel eens gewoon gebeuren?Zou je in loondienst altijd dezelfde keuzes hebben gemaakt in dit soort situaties?En voor mij de belangrijkste;
doe je bewust concessies aan je doelstelling als je besluit om een korte of langere ‘time-out’ te nemen?
Realiseer je je dat als je tijdelijk een andere keuze maakt dat dat consequenties heeft voor de doelen die je hebt gesteld? Of ben je aan het einde van het jaar tóch niet blij dat je je doelen (weer) niet gehaald hebt of dat je toch niet gegroeid bent, wat je je misschien wel had voorgenomen.
Door een time-out moet je steeds opnieuw je trein op gang duwen en dat kost zoveel kracht
En het is met name het laatste punt waarom ik dit blog geschreven heb. Omdat er nog teveel ondernemers aangeven dat ze het ‘eigenlijk wel anders hadden willen doen’ maar dat dus om de een of andere reden dan toch niet doen. En dat is eeuwig zonde, dat raakt me! Vooral ook omdat er nog een neveneffect is van dit soort ‘time-outs’ waar niet iedereen zich op het moment zelf van bewust is. En dat is dat je een trein aan het rollen moet brengen. En in het begin kost dat heel veel kracht. Denk je dat hij wel nooit in beweging zal komen. Is het trekken en duwen totdat hij begint te rollen, in eerste instantie tergend langzaam, maar er komt beweging in. En dan moet je er voor zorgen dat hij blijft rollen, dat kost gelukkig aanzienlijk minder moeite. Door niet gelijkmatig energie in je praktijk te stoppen, precies af te haken als die trein net op gang komt, moet je steeds weer opnieuw beginnen met aanslingeren. En dat is eeuwig zonde! Van je energie, van je tijd, van je moeite!
Maak gebruik van de vrijheid die je hebt als ondernemer. Het is ook één van de reden waarom ik voor het zelfstandig ondernemerschap gekozen heb. Maak heerlijk je eigen keuzes zonder verantwoording aan een ander af te hoeven leggen, alleen aan jezelf. Wees je alleen steeds bewust van de consequenties van je keuzes als het gaat om die vrijheid. En als je dat doet, dan zul je nooit hoeven zeggen ‘ik had het eigenlijk anders gewild’. Dan ben je iedere maand ‘employee of the month’ in je eigen bedrijf. Hoe cool is dat?
Succes!
Ben natuurlijk wel ongelooflijk nieuwsgierig wat dit blog bij jou los heeft gemaakt. Was het een confronterende spiegel of geef jij jezelf een goede beoordeling omdat je je keuzes weloverwogen hebt gemaakt? Wil je het hieronder met me delen? Ook als mijn artikel vragen bij je oproept?
Ik kan wel wat hulp gebruiken met mijn ondernemersmindset en – vaardigheden en wil in aanmerking komen voor een gratis Skypesessie. In deze sessie ontvang je minimaal 2 gouden tips om te komen tot een bloeiende praktijk.
Maak een afspraak
Ik vind dat ik zonder meer recht heb op de titel “medewerker van het jaar”! Het afgelopen jaar heb ik het privé enorm voor mijn kiezen gekregen, maar dat heeft mij er niet van weerhouden ook in dat afgelopen jaar een eigen bedrijf op te zetten. Ook ik ben kostwinner, ook ik heb – als ik niet aan de slag ga – geen inkomen. Ik werk tussen alle bedrijven door. Of dat nou om 6 uur ’s ochtends is of het hele weekend van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, zes avonden in de week als het zo uitkomt. Zonder te klagen, want inderdaad, de vrijheid die ik nu heb, is me heel veel waard, want ik kan soms ook zomaar op woensdagochtend op ziekenbezoek gaan bij een vriendin.
In jouw geval kan ik het niet anders dan hardgrondig met je eens zijn Nicole!! Jij bent een kanjer en velen zouden aan jou een voorbeeld kunnen nemen. Ik heb diep respect voor hoe je met alles om bent gegaan. ‘If it doesn’t kill you it makes you stronger’ is bij jou in optima forma het geval. Topper!
Mooie blog, Veronique! En ja, ik zou mijzelf toch wel in dienst nemen vanwege discipline en doorzettingsvermogen, ook al gaat dat inderdaad zeker niet vanzelf 😉 Ik spreek met mijzelf af wat mijn werktijden zijn, al zijn die een stuk soepeler dan de lange dagen die ik in loondienst maakte. Maar, dat is een keuze 😉 Soms ben ik intens lui en geniet ik van een welverdiende middag nietsdoen. Ook dat is een keuze. Ik merk wel dat mensen in mijn omgeving wat makkelijker met mijn tijd omspringen. Midden op de dag voor de gezelligheid bellen. Of een verwachten dat ik vrij ben om ‘gezellig samen te lunchen’. Maar, mijn tijd is in mijn geval letterlijk geld en energie. Een gesprek van een half uur, kan mij voor 2 uur uit mijn ritme halen. Een lunchdate kost een halve dag, wanneer je reistijd, voorpret en nagenieten meerekent.
Dus waar ik mij als beginnend ondernemer nog vaak liet verleiden door het gevoel van enorme vrijheid, ben ik tegenwoordig een stuk strenger voor mijzelf én mijn omgeving door te zeggen dat ik geen tijd heb omdat ik (thuis) moet werken. Ik heb zelfs een sticker op de voordeur geplakt die collectanten, geloofsovertuigers etc ervan weerhouden om te mogen aanbellen. Misschien onvriendelijk, maar oh zo lekker rustig!
Ik zou jou ook zo in dienst nemen Annett! Wat een herkenbare dingen schrijf je. Toen ik nog geen kantoor had en vanuit huis werkte, schreven mijn kinderen mij steeds in als vrijwilliger op school want hun moeder ‘werkte toch niet’. En bedankt………… Heerlijk al je af en toe de momenten voor jezelf neemt en daarmee profiteert van de voordelen van het zelfstandig ondernemerschap. Komt best goed met jou 🙂
Ik zou mijzelf zeker in dienst nemen, alleen niet nu. Ik ben me heel bewust van de consequenties die mijn huidige keuze brengt.Ik moet inderdaad die trein straks weer op gang zien te brengen…dat weet ik donders goed. Maar het is een bewuste keuze, niet fijn maar voor mij beter dan een aantal dingen half doen. Misschien dat ik vanuit een luxe positie spreek. De periode waarin ik nu zit, heeft me wel veel leermomenten gebracht. Inzicht en vooral wat ik niet meer laat gebeuren. Dus als ik straks die trein weer opnieuw moet gaan aanduwen, heb ik een beter besef van hoe ik bepaalde zaken juist wel of juist niet wil aanpakken. En ik heb ook meer kennis verzameld over bepaalde zaken. Want ik blijf leren ook al staat mijn bedrijf momenteel op een heel laag pitje.
Fijn dat je jouw verhaal zo eerlijk beschreef. Het is heel herkenbaar, want bij mijn vorige projecten heb ik altijd mijn verantwoordelijkheid genomen, ook al kwam het niet uit of had ik er geen zin in. Ik heb altijd alles afgemaakt waar ik aan ben begonnen. Dus dat met lood in je schoenen aan je werk beginnen heb ik al vaak meegemaakt. Maar ook de energie die je toch krijgt aan het einde van zo’n dag. Fijn weekend! Groet, Letty
Top Letty!!! Dit is inderdaad een perfect voorbeeld van keuzes maken en dus ook de consequenties voor lief nemen. Ik weet zeker dat als je straks met deze hernieuwde inzichten je trein opnieuw aan gaat duwen hij veel sneller en makkelijker in beweging zal komen. Dus dat komt goed! Heel veel succes en als het moment daar is en ik kan je ergens bij helpen, let me know!
Zo raar, ik voel me altijd persoonlijk aangesproken door jouw blogs. Nu ook, maar natuurlijk wel met mijn eigen draai eraan. Ik herken vooral de verantwoordelijkheid die ik heb aan mijn persoonlijke missie. En die persoonlijke missie is dat ik naast mijn ambtenarenbestaan, waar ik veel plezier aan beleef, me bezig wil houden met Gestalttherapie omdat dat me ook energie geeft en omdat ik daarmee persoonlijk iets kan bijdragen aan mensen die op zoek zijn naar hulp. Daar word ik blij van dat geeft extra waarde aan mijn leven. Wat ik van jouw leer is dat ik deze missie helder voor ogen moet houden. De balans vinden tussen mijn werk in loondienst en het verwezenlijken van mijn praktijk vraagt constant afwegingen en prioriteiten stellen. Dat lukt me wel, maar ik heb soms de neiging om mijn ambtenarenwerk onder te waarderen. Terwijl ik daar veel voldoening en plezier aan beleef. Daar heb ik discipline geleerd en door de hoge werkdruk heb ik geleerd gestructureerd te werken. Dus accepteer ik dat mijn praktijk beperkt kan groeien omdat ik accepteer ik beperkte tijd en energie heb. Deze acceptatie geeft rust en daardoor heb ik de energie en creativiteit om te doen wat ik kan, en dat nog leuk te vinden ook.
Ik schrijf ze ook altijd speciaal voor jou Sheila, fijn dat je dat opmerkt 🙂 Jij weet dat wat ik voor jou wil is dat je rust en balans hebt en dat je blijft doen wat je leuk vindt. En op de manier waarop jij het leuk vindt met de beperkte tijd die je hebt. Door steeds bewuste afwegingen daar in te maken komt het goed. En in mijn ogen maak jij die afwegingen zo bewust als geen ander. Het gaat nooit om groter en beter, alleen maar om bewuster. Komt helemaal goed!
Ik zou aan het einde van het jaar dagen over houden.
Toen ik 5,5 jaar geleden moeder werd wisselde ik mijn 60 urige werkweek om voor parttime werken. Wat vaak ook een gevecht bleek. Bloed kruipt waar het gaan wil.
Nu ik besef waar ik hiervoor ben, zelf en in mijn werk en dat mijn kind een geweldige vader heeft, gooi ik overtuiging 1 overboord:een kind heeft zijn moeder nodig.
Nu ik dus meer werk, werk ik weer teveel. Want ook ik voel me verantwoordelijk voor mijn gezin als kostwinner. Maar dit gaat bij mij ook over iets anders: ik geloof zo in mijn werk en wil zo graag dit overdragen aan mijn cliënten dus ik werk. Veel.
Het gaat bij mij ook over gezien willen worden. Dus ik werk. Veel.
En ik doe soms andere dingen omdat het zo vraagt om mijn kop boven het maaiveld uit te steken wat soms eng is. Dan is even facebooken veiliger.
En later baal ik.
Ik probeer met waardering naar mezelf te kijken. Te zien wat ik doe. Kusje erop en bij mijn mentor de onderliggende pijn aanpakken. Want zolang ik de overtuiging heb dat ik gezien moet worden zal er altijd iets tussen zitten, of dat nou teveel werken is wat een hyperfocus oplevert of ontwijken wat ook niet helpt.
Maar om op je vraag terug te komen: ik zou mezelf in dienst nemen. Ik doe zeker niet alles goed, maar ben bereid om altijd te leren en te groeien. Ik knabbel aan mijn overtuigingen en kijk naar mezelf.
Liefs Nadine
Een heel interesante blog dat me echter een andere kant op laat denken dan misschien gewenst is.
Ik vraag me af of je de werkmentaliteit van de gemiddelde werknemer niet onderschat. In de ruim 20 jaar dat ik met collega’s heb gewerkt heb ik me evenveel jaren gestoord aan het gemak waarmee personeel haar werkgever/collegae met het grootste gemak in de steek laat vanwege een privé probleem. Ik zou mijn eigen functioneren daar niet aan af willen meten.
Ik ken heel veel ondernemers die voor zichzelf veel strenger zijn dan werknemers.
Ik vraag me dan ook af in welke omgeving/branche jij die ‘makkelijke ondernemers’ treft en of dat niet een enigzins eenzijdige blik is of een beperkte groep.
Ik ken je helemaal niet, zie deze blog toevallig langskomen. Is geen kritiek maar ik heb hem juist vaak andersom geschetst dus was bijzonder verrast door jouw verhaal.
Hoi Anja, dank je wel voor je reactie. Enneh, ik voel helemaal met je mee hoor. Ik heb een bedrijf gehad met 80 man personeel en dat is de reden waarom ik nu ZZP’er ben 🙂 Waarbij ik dan bij deze ook weer niet te kort door de bocht wil gaan. Zoals er verschillende ondernemers zijn, zijn er ook geweldige werknemers en hadden wij ook heel veel kanjers in ons team. Jij raakt precies de kern met jouw commentaar. Ik zie veel ZZP’ers vanuit (parttime) werknemerschap als (parttime) zelfstandige starten en daar is het dan nog wel eens lastig om om te gaan met die vrijheid. Met name als er (nog) geen financiële druk is op omzet omdat er bijvoorbeeld een tweede inkomen is. Het gaat om het kweken van een ondernemersmindset, die maakt het verschil!
Zou ik mezelf aannemen? Ja en nee. Ja, want ik zet net dat extra stapje en blijf net wat langer bezig om m’n klanten te helpen. Nee, omdat ik als werknemer niet zou werken, maar op z’n minst in de Ziektewet zou zitten. Omdat ik altijd net dat extra stapje heb gezet en net wat langer bezig ben gebleven. 😉
Omdat deze situatie geen fictieve, maar helaas een reële is, is voor mij het doel om de juiste balans te vinden, in plaats van de trein op maximale snelheid te laten rijden – ten koste van andere dingen en daardoor uiteindelijk mezelf. Oftewel om de trein rijdend houden in een tempo dat het mogelijk maakt om in te spelen op de omstandigheden. Laten de omstandigheden het toe, dan kan het tempo iets omhoog, maar als de omstandigheden erom vragen kan het tempo omlaag zonder tot stilstand te leiden.
Beste Renée, dank je wel voor je reactie. Enneh, op basis van wat je hier schrijft zou ik jou zo in dienst nemen. Jij maakt een prachtige en weloverwogen keuze tussen vrijheid en verantwoordelijkheid, super. Want je hebt ook een verantwoordelijkheid aan jezelf en die trein mag niet rollen ten koste van alles. En je laat hem wel rollen, soms harder en soms zachter. Maar geen stilstand, dat zorgt voor het energielek. Mooie aanvulling, dank je wel. Heel veel succes!!!
Jazeker neem ik mezelf in dienst! Als ik voor dit salaris een medewerker kan aannemen die zo gepassioneerd is en die volop gaat voor zijn doelen, dan is dat sowieso stom om die te laten lopen.
Hij is dan nog wel wat zoekende geweest, maar hij vindt het wel! Super!
Hij regelt al mijn zaakjes en blijft optimistisch….
Hij werkt hard en volgt ook nog zijn trainingen…..
Hij weet zijn privé-zaken goed af te stemmen op zijn werk…
Hij werkt er ook nog bij om het tijdelijk tekort aan te vullen….
Hij bouwt aan mijn nieuwe website….
Hij spreekt met al mijn klanten……
Hij behaalt prachtige referenties…..
Ik kan echt niet zonder hem!
Wanneer kan hij beginnen!?
Ik zeg: “Hij is al bezig!”