Wat mijn Amerikaanse huurauto mij leerde over ondernemen

Veroniqueprins.nl_

 

Nooit over nagedacht…………

Vorige week mocht ik weer een paar dagen de oceaan over om een training bij te wonen. Dit keer was het thema ‘geld’, het was zeer interessant. In een volgend blog zal ik een aantal van mijn inzichten delen. Nu heb ik echter iets anders. Ik huurde daar namelijk een auto en toen ik instapte en wegreed dacht ik ‘oeps…………’

Na een reis van ruim 22 uur kwam ik aan bij de verhuurbalie, inmiddels was het in Nederland alweer bijna ochtend. Ik lachte vriendelijk naar de man van de verhuur, maakte een grapje met hem waarop hij besloot om mij kosteloos een upgrade te geven. Dus ik mocht zelf een groot exemplaar uitzoeken uit de garage. Een mooie glimmende blauwe werd het, koffer achterin, navigatie aan en daar ging ik. De nacht in, de woestijn in. Dat vond ik eigenlijk best al dapper. Ik draaide keurig linksaf de snelweg op en ineens dacht ik ‘shit, hoe hard mag je hier eigenlijk?’. Ik had echt geen idee. Hoe hard mag je op een highway, nooit over nagedacht en ook weinig tijd genomen om me vooraf in te lezen in de Amerikaanse verkeersregels. Ik werd er een beetje zenuwachtig van. Want mijn navi thuis geeft de maximum snelheid aan, deze deed dat natuurlijk niet. En hoeveel is een miles nu eigenlijk precies ten opzichte van een kilometer. Ik was wel in één keer wakker, er zit altijd een voordeel aan een lastige situatie. En voordat ik dat uitgevogeld had kwam de volgende vraag naar boven; mag je hier wel rechts inhalen. In films lijkt dat wel altijd zo te zijn, maarja, dat zijn films hé. En normaal hangen er van die borden boven de weg met ‘keep your lane’. Dan mag je wel rechts in halen maar mag dat ook als die borden er niet hangen. Ik ging wat schuiven in mijn stoel. Wat te doen?

 

Volg degenen die het goed doen

Geen benzinepomp te zien en ik wilde niet midden in de nacht opgepakt worden wegens onverantwoordelijk rijden. Dus ik dacht ‘ik kijk gewoon hoe de rest het doet’. En zo richtte ik me op mijn medeweggebruikers en kwam ik er langzaam achter dat de gemiddelde snelheid zo rond de 70 – 75 miles lag. En dat ik niet alleen de idioten en snelheidsduivels rechts zag inhalen, maar dat bijna iedereen dat deed. Dus ging ik er van uit dat ik dat ook zonder angst voor bekeuringen kon wagen. En stond ik versteld hoe makkelijk het eigenlijk was, gewoon kijken naar degenen die er goed in zijn. Hoe ingewikkeld kan het zijn?  En bedacht ik me dat dit eigenlijk ook voor ondernemerschap geldt; kijk wat mensen doen die er succesvol in zijn en doe het gewoon na op je eigen manier. Niet als copycat maar kijk wat werkt en geef er dan je eigen draai aan. Dan kom je dus zonder dat je de Amerikaanse wegenverkeerswet uit je hoofd kent toch op de plek van bestemming. Een geval van ‘start before you are ready’

 

Start before you are ready

En die les kreeg ik nog een keer vorige week. Zo loop ik al een tijd rond met het idee om ook international te gaan werken. ‘Your business for Each Other’, ik vind het wel wat LOL! Alleen…………. (herken je de ‘alleen’) dan moest mijn website worden vertaald en in mijn geval wilde ik dan ook dat er eerst een nieuwe website kwam en dat die dan dus vertaald moest worden. Ik moest mijn prijzen opnieuw bepalen voor de Amerikaanse markt en hoe moest dat dan met internationale betalingen? Hoe deed ik dat met hun creditcard? Kortom; er waren nog een aantal ‘dingetjes’ waardoor het ondanks de kansen nog duidelijk niet mijn tijd was. Dacht ik. Tot ik vorige week in Tucson met 2 mensen onafhankelijk van elkaar kennis maakte, we in gesprek raakte, ik ze wat tips gaf en zij vervolgens vroegen of ik niet met ze wilde werken. ‘Uhmmmmmmmmmmm….. guess so’. En daar ging ik. Ik sprak ter plekke een pakket af (ik bleek me later positief verrekend te hebben en een fortuin te hebben gevraagd waar ze dus zonder blikken of blozen mee instemden) en binnen een dag had ik dus mijn eerste 2 internationale klanten en mijn investering er al weer dik uit. 1 dag! Terwijl als ik er over na had gedacht en mijn eigen beperkende gedachten had gevolgd, dan was ik er zo’n beetje in  augustus 2019 klaar voor geweest. En nu staat het geld mooi al op de rekening. Hoeveel meer bewijs heb je nog nodig van ‘start before you are ready’. Het was mij weer helemaal duidelijk; een beetje minder denken en een beetje meer gewoon doen. En er op vertrouwen dat als je het werk maar blijft doen het uiteindelijk écht goed komt.

Wacht alleen niet tot je er helemaal klaar voor bent. Grote kans dat dat moment er niet gaat komen.

Ben heel benieuwd naar jouw verhaal? Wat is jou gebeurd voordat je er klaar voor was? Ben heel benieuwd, wil je het hieronder delen?

Succes!!

Fotocredits Flickr: https://goo.gl/1kyWSw

Veronique Prins

Dé Kick Ass Businesscoach voor ambitieuze coaches en therapeuten die een serieuze praktijk willen opbouwen

5 gedachten over “Wat mijn Amerikaanse huurauto mij leerde over ondernemen”

  1. Hi Veronique,

    wat een heerlijk verhaal!!
    Mijn, ik ben er nog niet klaar voor van de laatste tijd is het opzeggen van mijn ‘baan’. Zelf dacht ik er nog niet aan toe te zijn, maar opeens stonden alle wissels op groen ofzo en besloot ik het dan ook maar te doen!

    Spannend, maar wat een energie krijg ik er van!

    Geniet van je internationale succes! Liefs Irene

  2. hé Veronique,

    Wat een inspirerende blog! het is het hoofd hè in dit soort gevallen die je lijken tegen te houden. ik ging eens bij mezelf na waar ik nog niet dacht klaar te zijn, ik geloof dat ik dat buiten mijn gezin om heel vaak voel. Nog niet klaar voor veel klanten, nog niet klaar om echt naar buiten te gaan met workshops en elke keer krijg ik feedback over mijn website en mijn diensten dat het er zo mooi uit ziet en zo professioneel. Gelukkig heb ik een bevrijdende tijd achter de rug met hulp van een aantal collega’s. Vervolgens stelde gisteren iemand mij zijn vraagtekens en bood ik daarna aan om er eens naar te kijken in een sessie…en die gene ging akkoord. Echt, ik heb dat nog niet eerder gedaan op deze manier en was ook aangenaam verrast. Het werkte en ik ben zo blij met deze eerste manifestatie op deze manier.

    liefs, Lianne

    1. Och lieve Lianne, wat een mooie ervaring! En als jij je hoofd kan laten varen en het gewoon gaat doen dan zal er iets magisch gebeuren. Want jij hebt zoveel moois te geven en brengen. Ik geloof in jou! Succes. Groet, Veronique

  3. Wat een prachtig verhaal. Mijn verhaal. Is me eigenlijk Door mijn baas in mijn schoenen geworpen. Ontslag en een jaar lang ondersteuning bij het zoeken naar een nieuwe baan. NIET DUS geef mij maar een netto jaarsalaris en ik vertrek ga lekker van mijn hobby mijn werk maken. En gues what het werkt????????????

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven