‘Jij brengt wel grote offers………….’

Als je doet wat je leuk vindt……….

Een aantal weken geleden zei een dierbare vriendin tegen mij ‘jij brengt wel grote offers’. En die opmerking bleef bij mij hangen. Is dat zo? Breng ik inderdaad grote offers om mijn bedrijf te laten groeien? Als je voor je ouders zorgt die altijd voor jou hebben gezorgd, is dat dan een offer? Als je vanwege kleine kindjes niet meer ‘op ieder moment op wereldreis kunt’, is dat dan een offer? Als je voor de liefde van je leven naar Italië moet verhuizen, is dat dan een offer? Hmmm, zo lang het een beetje leuke Italiaan is natuurlijk niet ????.

Alle gekheid op een stokje. De dingen die je uit liefde doet die zijn toch in heel veel gevallen geen offer? Die brengen je toch ook heel veel? Ik heb in ieder geval in mijn rol als moeder die wereldreis destijds met alle liefde vooruit geschoven ????. Ik maak die reizen nu, mét mijn kinderen.

En weet je, zo is het met mijn bedrijf ook. Ik doe wat ik doe uit pure liefde. Omdat ik echt gek ben op mijn werk. Omdat ik hele gave klanten heb. En ja, daar zitten af en toe een paar vette groeipijnen in die het niet altijd makkelijk maken. Die het niet altijd leuk maken, niemand houdt van spierpijn toch? Maar is dat dan een offer? Zo voelt het niet. Voor mij niet in ieder geval.

Je hebt altijd een keuze

Voor mij is een opoffering iets wat ik moet doen waarbij wat ik ervoor terugkrijg niet in verhouding staat tot wat ik ervoor moet laten. Ik meer moet geven dan ik krijg. Dat is een opoffering. Als dat de situatie is dan heb je daar een keuze in: je doet het of je doet het niet. Is de prijs te hoog, dan moet je het niet doen. Vind je het het waard dan zeg ik ‘go’. Maar praat dan niet over opoffering, je hebt een keuze gemaakt. Hou je daar dan ook aan. 

Wat wel degelijk waar is, is dat aan alles een prijs hangt. Dat alles om ruilen gaat. Als je meer omzet wilt hebben moet je daar vaak in eerste instantie vrije tijd voor inleveren. Als je groei wilt dan zul je over je obstakels heen moeten stappen, zowel de interne als de externe. En tsja, als je echt graag wilt hebben wat er achter die obstakels ligt dan zul je dus ergens ‘iets’ moeten. De evaluatie of dat nog goed voelt en is wat je wilt of dat het inmiddels een opoffering is, moet je regelmatig zelf maken.

Ook ik heb op een aantal vlakken een prijs moeten betalen voor mijn snelle groei. En zoals ik bij de AH betaal voor mijn kar met boodschappen (dan is geld het ruilmiddel) doe ik dat met liefde als het om mijn bedrijf gaat. De prijs die ik betaal:

• Ik lap niet meer zelf mijn ramen thuis
• Poets niet meer de badkamer
• Heb bewust wat sociale contacten teruggeschroefd
• Ik sport minder dan ik zou willen, of in ieder geval zou moeten ????
• Ik slaap niet altijd 9 uur
• Ik ben gek op lezen en lees minder boeken dan vroeger
• Ik stond niet altijd bij de tenniswedstrijden van mijn kinderen te kijken
• Er staat bij ons niet iedere avond een 3-gangenmenu op tafel
• Ik heb nog minstens 4 fotoboeken te maken
• Ik zie mijn liefste vriendinnen niet wekelijks, nee zelfs niet maandelijks

Let op: bij die laatste zet ik er bewust NIET bij: ‘zo graag als ik zou willen’. Want als dat is wat ik wil, echt minstens eens per week met een vriendin lunchen, dan had ik DAAR een keuze op gemaakt. Maar ik kies nu even anders. Omdat ik zelf kies, is het geen opoffering. En kunnen we het erover eens zijn dat in ieder geval de eerste 2 punten alles behalve een opoffering zijn ????. Daarbij geloof ik dat er mensen zijn die minder werken dan ik en ook nog minstens 4 fotoboeken te maken hebben. Toch?

Ik evalueer dus heel regelmatig wat ik moet laten en wat het me oplevert en of dat voor mij nog ok is of niet. Wil ik de prijs niet meer betalen, dan moet ik wat het me zou brengen ook niet meer willen. En daar zit vaak de crux.

Een besluit is een besluit. Hou je er dan ook aan. Anders is het een voornemen.

Wat ik vaak bij mijn ideale klanten zie gebeuren is dat ze zeggen ‘ik wil er echt voor gaan, ik wil het nu echt groot maken’ en dat echt als besluit neerleggen. En vervolgens, als het gaat over offers brengen het als een opoffering zien en ze het dus niet doen. En daar gaat het dus in mijn ogen niet goed. Dan is het geen besluit maar een voornemen.

En voornemens maken niet het verschil. Tenminste niet als ik kijk naar ieder voornemen dat ik heb gehad om gezonder te gaan eten, af te vallen, vaker het onkruid te wieden. Nog niet echt heel goed in geslaagd zeg maar……… Als ik het echt zou willen, nam ik een besluit, regelde ik het in (met of zonder hulpbronnen) en dan ging het gewoon gebeuren. Voel je?

Is het een offer voor jou of in de ogen van de ander?

Later viel ineens het kwartje. En begreep ik ook waar de uitspraak over het offer van die vriendin vandaan kwam. Want ik vertelde haar over onze reis naar Peru. Dat wij, om bij te komen van een hectisch jaar, 2 weken onze rugzakken omhangen eind december en een rondreis door dit prachtige land gaan maken. In plaats van op een strandbedje een beetje chillen en rusten. Wat heel veel anderen zouden doen om bij te tanken. En zij ook zou doen! Dus toen ik haar, na het verhaal over mijn event, over die reis vertelde gaf ze aan ‘ik zou het niet kunnen’. Die lange vlucht, het gereis. En dat is het dus!

Die opmerking was allereerst oprechte bezorgdheid en liefde, zeker weten. Verder was hij gebaseerd op wat ze zélf als een opoffering ziet, wat haar standaard daarin is. Haar leven is totaal anders dan dat van mij, zij maakt prachtige maar volledig andere keuzes dan ik doe. Dus wat ik doe is in haar ogen zwaar en veel. MAAR VOOR MIJ NIET! Zij vindt het heerlijk om 2 weken rustiger aan te doen, ik word nergens blijer, relaxter en meer uitgerust van dan een land beleven, mensen ontmoeten. Ik geniet zelfs van 11 uur niets kunnen doen in een vliegtuig. Ultiem genot en dus nergens een opoffering, geen offer maar een puur voorrecht! 

Moraal van het verhaal;

• Neem steeds bewust de besluiten op wat je écht wilt, wees je ervan bewust dat aan iedere keuze een prijs hangt en wees dan ook bereid om die te betalen. Anders is het geen besluit maar een voornemen en dat levert niets op
• Je kunt altijd terugkomen op een besluit, maar doe het wel bewust. Dus evalueer regelmatig of dit nog is wat je wilt en of het je het nog waard is. Vaak doen we dat een beetje ‘tussendoor’ namelijk, vinden we het toch te zwaar of te moeilijk en doen we niet meer wat moet maar stellen we niet het doel naar beneden bij. Die twee gaan echter wel samen. Je kunt niet het ene niet doen en het andere wel willen. Was het maar zo makkelijk
• Zorg dat het JOUW keuzes zijn, gebaseerd op de prijs die jij bereid bent te betalen. Ik weet zeker dat niet heel veel mensen willen laten wat ik heb gelaten en ik deed het met liefde omdat ik wilde wat het me bracht. En dat is dus geen oordeel maar een constatering. Ik krijg er wel vaak een oordeel over en soms een liefdevolle opmerking, gebaseerd op iemand anders zijn standaarden. Blijf bij jezelf, bij wat jij wilt, wat jij voelt zonder de mening van een ander daarin iets te laten bepalen. Net als we onze klanten leren ????.

Benieuwd wat dit blog je geleerd heeft. Geloof je soms ook bijna dat je grote offers brengt omdat een ander dat vindt? Wil je het hieronder met me delen?