Het is JOUW bedrijf en JIJ neemt de besluiten
Zo, die kan er maar vast uit zijn. Eigenlijk is mijn schrijfsel voor deze week hiermee al klaar. Want dit is gelijk de kern van mijn betoog. Ik heb een geweldige coach (inmiddels zelfs 2 hele bijzondere coaches) en die ene is op zijn zachtst gezegd nogal dominant. Ik betaal haar ieder jaar een klein fortuin om mij verder te helpen, me slimmer en beter te maken in het nog strategischer business bouwen. Daar houdt het ook mee op. Ze bezit me niet en ze is ook niet mijn baas. Ik ben namelijk zelfstandig ondernemer.
En dat lijken we nog wel eens te vergeten. Want mijn dominante mentor doet suggesties, stelt dingen voor, adviseert me en kijkt me daarbij enorm indringend in mijn ogen maar ze schrijft me NIETS voor. Als ze dat wel lijkt te (willen) doen, dan grijp ik even in 😊. Ik ben haar ongelooflijk dankbaar voor alle kennis die ze met me deelt, de adviezen die ze me geeft en wat ik van haar heb mogen leren, maar ik neem zelf mijn besluiten. Ze stelde 3 jaar gelden al voor dat ik een 3-daags evenement moest doen, vorig jaar was ik er pas klaar voor en toen stond het er ook!
Als ik dan dus lees ‘dat moest ik van mijn coach’ dan gebeurt er iets met mij. Enneh, ik laat het interne proces er dan even uit want daar heb ik vorige week al van alles over gedeeld 😊maar ik weet zeker dat je je voor kan stellen dat dat ‘van binnen’ ook iets met je doet als je dat leest. Hoort er allemaal bij, gaan we het niet meer over hebben. Waar ik het wel over wil hebben is over de regie nemen, over zelfleiderschap, over een échte ondernemer zijn. En die laat zich niet vertellen wat hij/zij moet doen! Die luistert, kijkt, voelt, ziet en handelt dan vanuit alle keuzes en adviezen die er zijn op basis van wat het beste bij hem of haar past.
Als je een ander je keuzes laat maken, dan ben je toch geen ondernemer? Wat staat er dan op je visitekaartje? Wie ben jij dan in dit geheel? Ben je dan een werknemer in je eigen toko en laat je het stuur dan overnemen door wie er maar voorbij komt om je bedrijf een bepaalde richting te geven? Wie is dan de kapitein?
Er is niet één manier
Ok, ga ik er nog heel even op in want ik ben natuurlijk ook maar een mens 😊. Natuurlijk raakt zo’n post me, ook al zou dat niet moeten, stiekem toch. Vooral omdat ik het verhaal erom heen ken. Ik heb echt nog nooit iemand verteld dat dit dé manier is. Ik zou niet eens weten wat dé manier is, laat staan dat ik hem op kan leggen of een ander kan vertellen dat het zo moet. Want iedereen is anders, ieder doel is anders, ieders wens om te slagen is anders, ieders bereidheid om actie te ondernemen is anders en iedereen heeft andere dingen die het beste bij hem passen.
Neem 10 succesvolle ondernemers in Nederland en ze hebben allemaal een ander pad gevolgd. Succes maakt geen gebruik van een uitgesleten koeienpaadje, was het maar zo makkelijk. Ze hebben allemaal respect voor bepaalde marketing wetmatigheden en ondernemersregels maar de weg naar succes is voor iedereen anders.
Waarom ik me er dan toch nog druk om maak is echter nog niet eens mijn ego ding. Dat ego heeft inmiddels al zoveel deuken opgelopen dat het bijna geen zeer meer doet 😊. Wat me opvalt is dat een dergelijke opmerking getuigt van een gebrek aan zelfleiderschap. Ze legt ‘de schuld’ (om het gemakshalve toch maar even zo te noemen) buiten zichzelf. En dat is in ieder geval niet de route naar succes! En dat vind ik dan oprecht jammer voor haar. Want ook bij de volgende coach zal er iets gebeuren dat maakt dat het nét niet werkt, tot je dit stuk in jezelf oplost.
Zelfleiderschap is de sleutel tot de beste versie van jezelf en daarmee je bedrijf
Ik ben ooit eens bij een marketing goeroe geweest toen ik net ‘in business’ was. Hij vertelde me hoe ik nieuwsbrieven moest schrijven en hij was groot en ik was klein. En ik had voor zijn adviezen ook nog eens betaald dus hij zou het wel weten. Tot ik er achter kwam dat wat voor hem werkte voor mij niet werkte. Om meerdere redenen niet. Het gaf me stof tot denken en ik ging experimenteren waarbij ik uiteindelijk op iets uitkwam wat zo’n beetje het tegenovergestelde was van wat me verteld was. En ik dacht alleen maar ‘dit is de laatste keer dat ik kritiekloos iets van iemand aangenomen heb, zelfs als hij het weet 😊’.
Dat betekent niet dat ik niet meer luister, integendeel. Ik kijk en luister juist enorm goed. Wat wordt me verteld, wat zie ik mensen doen dat werkt en daarna maak ik er mijn eigen ding van. Soms kom ik tot de conclusie dat ik weer heerlijk eigenwijs ben geweest en het gelijk zo had moeten doen zoals ze me geleerd hadden. Dat is dan geen falen maar een leermoment. Soms denk ik ‘yes, dat is een goed plan, hoe kan ik er voor mezelf een Hell Yes van maken’, zoals Maartje Koper dat altijd zegt. Ik betaal mijn coaches niet om vervolgens altijd totaal iets anders te doen, dat is gekkenwerk. Dan kan ik ze beter niet inhuren. Maar ik blijf wel altijd baas in eigen huis. Voel je wat ik zeggen wil?
Voor mij maakt het dat ik altijd, ja let op, mega afgestemde acties inzet, ongeacht wat een ander daar wel eens van denkt. Ik zie het idee, ik voel dat het kan werken en dan ga ik zoeken naar hoe het voor mij de ultieme versie zou kunnen zijn. Dan voel ik het klikken en denk ik ‘joehoe, dit is hem’. En dat blijkt dan ook zo te zijn. Dan laat ik me bijsturen en adviseren en maak ik er samen met mijn coach de slimste versie van. Maar wel vanuit mijn eigen variant. Die uit mijn hart komt en volledig ‘mij’ is.
Als het niet werkt zoek ik het éérst bij mezelf
Bij alles wat ik doe denk ik ‘waar had ik het anders, beter, sneller en slimmer kunnen doen’. Zelfs als het goed ging en natuurlijk ook als het minder goed gaat. En nooit leg ik de oorzaak buiten mezelf. Als ik zie dat webinars voor iedereen lijken te werken, alleen bij mij komt er nooit iemand opdagen en als ze er wel zijn dan kopen ze niet (wat bij mij een jaar lang zo was …..) dan maak ik niet mezelf de uitzondering op de regel. Geen dingen als ‘het past niet bij mij’ of ‘mijn ideale klant houdt niet van webinars’. Niets daarvan! Ik concludeer dan gewoon dat ik het dus niet goed genoeg kan en ik ga dan leren hoe ik het beter kan doen. Pro-actief, dus niet door er heel veel aan te denken 😊 maar door te doen!
Zo geldt dat ook voor heel veel andere dingen: de meningen van anderen (veel én uiteenlopend 😊) acties van collega’s, marktbewegingen, je gezin/familie, kortom teveel om op te noemen. Als het daarover gaat zie ik nog veel ondernemers eigenlijk gewoon werknemer zijn. Wat niet geeft en wat ook geen oordeel is, het is wel een verklaring waarom het minder goed werkt in je praktijk. Want als er één ding is wat belangrijk is in je eigen praktijk dan is dat wel dat je er iedere dag de CEO bent. De baas dus. En waarom ook niet, je wilde toch ook niet meer voor een baas werken? Dan moet je hem wel zelf zijn, daar zit namelijk geen variant tussen 😊. Ik durf zelfs te zeggen dat talent en expertise ondergeschikt zijn aan zelfleiderschap op je weg naar een bloeiende praktijk.
Dus mijn vraag aan jou is: waar laat jij je zelfleiderschap nog wel eens door je vingers glippen? Neem je niet de eigen verantwoordelijkheid? Wat laat dit blog je inzien? Wil je het hieronder met me delen?
Heerlijk, Veronique. Je weet toch dat mensen hun coach (net als hun therapeut) soms op de plek van één van de ouders plaatsen en er vervolgens tegen rebelleren? Dat is het proces van overdracht. Er zit ook humor in om te zeggen dat iets niet van je coach mag en je het lekker toch gaat doen.