Maandagavond 19.30 uur. We zitten buiten te eten maar onze blik is naar binnen gericht, naar de televisie. Die op stand 23 staat omdat we hem anders buiten niet kunnen horen. Nog een paar minuten en dan komt hij aan. Ik zit met een tissue in mijn hand. Ik moffel hem een beetje weg al hoeft dat eigenlijk niet. Mijn kids weten al lang dat ik weer zit te janken. Ik kan het niet helpen. Ik zie die reus na 72 uur uit het water komen en denk alleen maar ‘amen’. Wat een held. Wat een prestatie.
Ik heb 200 kilometer lang naar de livestream gekeken. Nou ja, bijna 200 kilometer lang. En dat voor iemand die zwemmen haat. Echt vanuit mijn tenen. Ik merkte dat ik af en toe de beweging mee ging zitten maken. Hem een stukje wilde helpen. Me afvroeg hoe je rechterschouder voelt als je hem na 160 kilometer wéér uit het water moet halen. Ik vroeg me af hoeveel slootwater hij al binnen had gekregen. Ik vroeg me ook steeds af wat dat plastic mapje aan een touwtje ertoe deed. Ik kreeg geen antwoorden maar ik bleef kijken. Wat gaat er door je heen als je in uur 44 weet dat je er nog ruim 28 moet? Wat is dat lijf sterk maar shit wat moet je dan mentaal ook van ijzer zijn. Wat een held.
Tot hij na het beklimmen van die trap (ik denk dat dat een punt van aandacht is voor de eventueel volgende poging, die trap kan handiger als eerste contact met de aarde na 72 uur……..) ook nog eens zijn mond open deed en ik na ‘amen’ ook nog heel hard ‘halleluja’ riep. Keihard aan de reactie van de buren te peilen en we wonen vrijstaand 😊.
Hij zei: ‘als het de eerste keer niet lukt dan doe je het toch gewoon nog een keer…….’
Ik sprong op, ik gaf een schreeuw tegen de TV binnen: ‘ja, zo is het, dát is hoe het werkt! ’ Mijn kinderen vonden inmiddels de tissue het minst rare aan mijn gedrag die avond, mijn man haalt zijn schouders op naar onze buurman……… En ondertussen werd Maarten, die een klein beetje ook ‘mijn Maarten’ is sinds hij vorig jaar oktober op ons event sprak, van mijn held ineens mijn superhero! Hij was al bovenmenselijk in zijn prestaties, nu ook nog eens in zijn uitspraken. Dit is precies zoals het is!
Alle dingen die bij mij nu min of meer succesvol zijn waren in eerste instantie niets minder dan flops. Mijn eerste paar webinars geen kijkers. Toen waren ze er wel maar bleven ze niet kijken, ik zag langzaam doch zeer zeker het aantal deelnemers van 4 naar 0 gaan. Toen bleven ze wel maar stelde er niemand een vraag. Toen bleven ze, stelde ze vragen en kochten ze niet. En zo verder.
Eerste workshop geen deelnemers, toen 3, toen 4 waarvan er 2 zich weer afmelden en 2 niets van zich lieten horen. Had ik wel mooi een cake die avond voor thuis, maar ik had liever een workshop gegeven. De keer erna wat vriendinnen uitgenodigd, zodat er in ieder geval iemand zat. Vorig jaar had ik 250 mensen op mijn event. Mijn eerste 3-daagse event! Allemaal goed gekomen omdat ik niet opgaf.
Met alles wat nu werkt ging het eerst zo. Maar ja, wie zegt dat je het niet nog een keer mag proberen. En nog een keer. En als het moet nog een keer. Net zolang totdat het er wel staat zoals je in gedachten had toen je het initiële idee kreeg.
‘Winners are not people who never fail. They are people who never quit’
Opgeven is soms zoveel makkelijker. Ik weet het, het voelt voor mij ook zo. Maar als ik me dan realiseer wat ik uiteindelijk opgeef als ik deze actie opgeef, dan ga ik toch weer door. Ik herhaal en evalueer tot het beter is, tot het wel werkt. Als het niet lukt doe je het toch gewoon nog een keer. Ik hou van simpel. Dit is simpel.
Hoe is dat voor jou? Wat doe jij als het lastig wordt? Wat doe je als je op het punt van opgeven staat? Wil je dat hieronder met me delen? Weet je trouwens wat ik doe als ik (bijna) op dat punt ben? Ik luister naar dit nummer van The Script: Superheroes. Helpt me altijd om het toch nóg een keer te proberen. Wat voor Maarten werkt, werkt ook voor mij.
Als ik op het punt van opgeven sta pak ik mezelf bij de kladden, ga een flinke strandwandeling maken, gooi alles eruit zo’n beetje qua jouw volume 😉 en ga weer door.
Mooie inspiratie weer Veronique 🍀
Ha ha ha Marie-José. Doe je dat ook in de zomer als de stranden vol liggen😂? Maarre thanks graag gedaan en je bent een kanjer dat je door gaat!
Heerlijk mens!
Ik zat ook, met tranen in mijn ogen, te praten naar de tv en mijn kids: ‘Zo is het! Gewoon nog een keer proberen.’ Ik hou me ook vast aan de uitspraak dat falen niet bestaat, dat je alleen een manier hebt gevonden die niet werkt. En dan kun je weer door. Heb ik ook regelmatig van zo’n bekende business coach gehoord. Je weet wel, zo’n leuke, niet zo grote dame. Kek brilletje. Enorm groot en liefdevol hart voor haar klanten, juist ook als ze hen een schop onder de kont geeft ;-). Fijn blogbericht weer!
Lieve Nadia, op zo’n reactie kan ik alleen maar met heel veel ❤❤❤ reageren. Dankjewel.
Right back at ya! <3 <3 <3
Goeiemorgen Veronique,
Dank je wel voor je blog… dat noem ik nou Bloeiend Leven… ‘dan doe je het toch nog een keer.’ Nadat ik me volledig had gericht op ongewenst kinderloze vrouwen, een vette ‘go’ van jou in ontvangst had genomen om met mijn ‘over mij’ en ‘homepagina’ naar buiten te gaan, gaf me vleugels. Later bleek het verdere onderzoek naar deze doelgroep voor geen meter te gaan. Platforms waar ik me aanmeldde om mezelf zichtbaar te maken, mee in contact te komen voor het schrijven van blogs, klantcontact…. geen reacties. Ik ging door stroop, kreeg buikpijn en voelde in alles dat dit blijkbaar niet mijn ideale klant is. Mijn vriendin maakt mijn ideale klant, een super leuk poppetje en zei me: ‘ ik maak ze altijd zonder moeite, maar deze wil niet lukken… ze is zo strak en stijf. Ben je zelf eigenlijk wel blij met deze ideale klant?’ Ai. Die schudde wakker.
Want ondertussen geef ik massages tijdens mijn opleiding en word ik benaderd via mijn proefmodellen ‘ of ik al te boeken ben.’ Vrouwen met stress- en spanningsklachten. Laat mijn poppetje daar nou ook last van hebben 🙂
‘ Dan doe je het toch nog een keer’
Ja. Ik heb een streep gezet door alles, heb afscheid genomen van mijn wens betekenisvol te zijn voor ongewenst kinderloze vrouwen en ben opnieuw begonnen. Ik doe het nog een keer. Een ‘ Over mij’ en een ‘Homepage’ en nu mijn ‘ Sales’.
Dat is nou Bloeiend Leven voor mij, steeds weer opnieuw beginnen, verdergaan en doorgaan. Mijn bedrijfsnaam: ‘Bloeiend Leven.’
Ik zie je zaterdag 6 juli bij je live bonusdag. Graag tot dan!
Hartelijke groet, Remke
Lieve Remke, jouw vriendin is goud waard! en van mij krijg je weer een vette GO. Ik hoor heel graag je storie op 6 juli.
Wat een timing! Precies op het juiste moment. Vanochtend stond ik op met het gevoel ik stop er gewoon mee. Met het getrek en geleur aan klanten. Maar dan lees ik dit blog wat de spijker weer op z’n kop slaat. Afgelopen dinsdag gaf ik mijn eerste webinar. Met 32 aanmeldingen waarvan 7 personen daadwerkelijk ook aanwezig waren. Van die 7 keken er 5 het hele webinar!!! En ik verkocht 1 online programma. Inmiddels zijn er 3 begonnen in mijn programma. Maar man o man wat kost dit een doorzettingsvermogen. Iedere keer weer. Maar ik schreef mijn boek. En ik had toen ook van dit soort momenten. Ik stond met mijn manuscript 1 keer voor de openhaard ‘Van zal ik wel of zal ik niet’. Maar dan zou mijn droom ook in de vuurzee verdwijnen. En dat wilde ik toen niet. En nu ook niet. Op je knieën ontstaan de meest mooie inzichten. Ik ben een doorzetter want dat is wat mijn diabetes van mij gemaakt heeft. Uithuilen, tranen afvegen en weer door. En dat doe ik nu ook…… amen.
Jemig Ingrid. Wat mag jij trots op zo’n houding zijn! Dit is wat doorzettingsvermogen betekent.
Hi Veronique, mooie blog!! Dank voor het delen!
Toch ook een vraag: hoe lang blijf jij doorgaan met eenzelfde workshop/webinar/training? Of pas je na feedback/evaluatie direct iets aan? (Want Einstein zegt: “de definitie van insanity is steeds hetzelfde blijven doen en steeds een andere uitkomst verwachten”)
Groetjes Chantal
Vanzelfsprekend evalueer ik en pas aan. Ik ben een volhouder, geen ezel 🙂 🙂 🙂
Gelukkig niet!! 🐴
Doe je dat na een aantal “zelfde uitvoeringen”?
Of pas je na een vastgestelde periode aan (nav resultaat of iets anders)
Of is dit individueel en maatwerk? 😊
Ik weet dat ik niet de enige ben, maar het is altijd fijn om het ook op ‘papier’ terug te zien.
Jaaaaa elke keer weer die slappe aftreksels i.p.v. datgene wat je voor ogen had.
Handdoek in de ring. Ik had nog een werkgever, dus kon het rustig even laten liggen. Maar het kriebelt, dus een maandje later weer oppakken. Ideeën zat, maar commandeer mezelf die 1 voor 1 op te pakken en niet allemaal tegelijk.
Om mislukking te voorkomen denk ik me dan stuk wat ik heb nagelaten en anders had moeten doen. En dan haal ik m’n schouders op en ga een nieuwe aanpak bedenken.
M’n website een keer aangepast. Daar staat ook teveel van het goede op. Niet geheel professioneel, maar goed… ik heb ‘m dan ook zelf in mekaar geflanst.
Nu ik geen werkgever meer heb, dacht ik: wat nou nieuwe werkgever zoeken, ik ga voor mezelf beginnen. Ik ga het nu echt aanpakken. Met de mislukte pogingen aan klantenwinning in m’n kielzog :0). En toen kwam jij voorbij (in een advertentie weliswaar); je manier van praten en het brengen van het verhaal. Lekker positief allemaal. Daar houd ik van. Dus: bring it on!
Dank je wel.
Ha Jeanette, dat is waar ik het voor doe. Jij heel veel succes met het opzetten van je business. Ga ik ondertussen door met je inspireren👍 .
Wat ik doe als ik bijna wil opgeven? Ik voel even aan Mn water of ik dat echt wil of niet. Opgeven is niet erg alleen moet je de juiste dingen opgeven en de juiste juist niet haha. Dus ik beeld me in als ik t niet doe wat t me dan oplevert. En ik beeld me in als ik t wel doe wat t me oplevert. En meestal is niet dan echt een heel deprimerend vooruitzicht en doe ik t dus toch haha.
Ha Sietske, een soort van balansen 😃👍. Voelen in jouw geval 🙂 naar welke kant de weegschaal overslaat.