Als ik wil kan ik me de hele dag zorgen maken. Me druk maken over wat ‘men’ er van vindt. Of het wel goed genoeg is………….
Iedereen praat altijd over het succes. En hoe gaaf dat is en wat je leven dan mooier wordt. Enneh, begrijp me goed, dat is het ook! Meer dan. We hadden deze vakantie niet zo’n mooie reis kunnen maken als ik beneden modaal had verdiend.
Ik heb zojuist voor 2 kinderen zonder met mijn ogen te knipperen collegegeld overgemaakt. Geld overgemaakt naar een vriendin die tijdelijk wat krap bij kas zit. Je dromen mogen realiseren en ondertussen anderen kunnen helpen is wow!
Echter, aan alles zit een keerzijde. Want hoge bomen vangen ook veel wind. Statistisch kun je er van uit gaan dat x% van je klanten niet tevreden is. Heb je 50 klanten, dan zijn dat er mogelijk 1 of 2. Heb je 150 klanten of meer, dan zijn die aantallen er ook heel veel meer. En jij weet wie het dan gedaan heeft he…………. Niet zij.
En soms is dat zo oneerlijk. Weet je 100% zeker dat ze amper aan de slag zijn gegaan met de tips die je ze hebt gegeven, maar bazuinen ze wel van alles over je in de rondte. Zijn er mensen die je op handen dragen en je zelfs een cadeautje geven omdat je hun leven hebt veranderd en op 1 verkeerd geschreven zin word je vervolgens finaal afgerekend.
De hoos aan kritieken die je (online) krijgt van mensen die niet eens weten wie je bent en hoe je werkt. Het eenzijdig willen verbreken van een overeenkomst die je bent aangegaan en als jij mensen dan op je AV wijst dan ben je ineens een geldwolf. Och man, iedere dag komt er wel iets voorbij waarop mijn ‘karakter getest’ wordt zeg maar.
En de ene dag kun je dat beter hebben dan de andere. Is het makkelijker, ben je sterker. Er zijn echter ook dagen dat ik het zo oneerlijk vind, dat ik er moe van word dat er zoveel onderlinge afgunst is op het internet en helemaal tussen vrouwen. Dat het zoveel makkelijker is voor velen om elkaar af te branden in plaats van omhoog te halen en samen sterker te zijn. En ik vraag me af ‘waarom?’.
Ik weet inmiddels dat niemand me komt redden. Dat je het alleen moet doen. En dat dat uiteindelijk JUIST het mooie is van een groeiend bedrijf, al is het zo vaak in een afschuwelijk lelijk papiertje verpakt en stond dit ‘kadootje’ nou niet bovenaan mijn bucketlist.
Ik pak het steeds weer aan en denk altijd ‘wat heeft het me te leren, wat zegt het over mij? Is het van mij of van de ander?’ Heb ik geleerd om feiten van gevoelens los te maken; voor mezelf en voor de ander. Heb ik geleerd dat me zorgen maken en me er helemaal door mee te laten slepen me in ieder geval niet helpt. En yep, de ene keer kun je makkelijker je schouders ophalen dan de andere keer. En hoe vaker je het doet, hoe beter het gaat, hoe sterker je wordt. Omdat het er allemaal bij hoort.
Je moet je succes kunnen dragen, de persoon zijn die met al deze emoties en zaken om kan gaan. En och jeetje, wat worden we er een groot mens van. En het belangrijkste voor jou is; je bent dus niet alleen. Je komt het tegen in de opstart van je bedrijf (‘Zou je dat nu wel doen? Kun je dat wel? Is daar geld mee te verdienen?’) maar bij iedere vervolgstap die je zet dus weer.
De kunst is om door te gaan. Op je vertrouwen leren varen. Achter laten wat niet meer dient, ook al kijk je bibberend vooruit, zonder enige zekerheid. Iedere keer weer opnieuw. Om te leven volgens het billboard dat we een paar weken geleden in Hong Kong zagen hangen.
Wees een strijder en laat je zorgen en je onzekerheden niet je toekomst bepalen. Go!
