‘We gaan naar The Jane, dat heb ik speciaal voor jou voor Valentijnsdag geregeld’.
Ik hou mijn adem in en kijk naar zijn reactie. Bij mij komen 6 maanden voorpret (zo lang van tevoren moet je dit restaurant namelijk al boeken) naar boven en ik wacht op de juichkreet. Die niet komt…………. 😊 ‘Oh jee, The Jane, wat is dat?’
Oké, daar had ik niet op gerekend. Ik geef hem aan dat het hét tweesterren restaurant van Sergio Herman is en dat het ‘thé place to be in Antwerpen’ schijnt te zijn. En vooral dat je er heerlijk kunt eten. Dat was voldoende om hem enthousiast te krijgen, mijn lief is namelijk gék op lekker eten. En daar werd ik dan weer blij van.
Want eerlijk gezegd hoeft het voor mij niet zo. Ik geniet net zo van de scholletjes bij Van der Valk of een biefstukje bij De Beren, mijn culinaire ontwikkeling is ergens na mijn potjes Olvarit gestopt. Maar dat is hoe de liefde werkt hè (en al helemaal op Valentijnsdag 😉), als hij blij is dan ben ik het ook. Dus daar gingen we, samen naar The Jane. (Overigens doe ik zelf ook nog iets heel leuks met een lunch voor jou, lees daarvoor dit blog helemaal uit!)
Voordat je nu denkt: gaat ze het hele menu nou in haar blog delen? Nee, don’t worry. Het waren maar liefst 12 gangen, we hebben er 5 uur (!) gezeten voor een lunch. Mijn kinderen waren er ook verbaasd over. Maar deze 5 uur waren voor mij een enorme belevenis en ook gelijk zo’n grote gigantische marketingles dat ik de factuur eigenlijk zakelijk zou kunnen boeken. Dus je krijgt van mij in dit schrijfsel niet de ingrediënten maar wel de lessen en inzichten die ik tijdens deze Valentijnslunch geserveerd kreeg.
Mijn eerste lessen waren er al ver voor aankomst, namelijk bij het reserveren. Dit restaurant zit bijna altijd vol en de agenda wordt x-periode van tevoren vrijgegeven. Ik had zelfs de datum in mijn agenda genoteerd waarop ik een tafel zou kunnen reserveren voor dat bewuste Valentijnsweekend. Ik was toen in de VS en ik heb serieus mijn wekker om 03:00 uur gezet (09:00 uur Nederlandse tijd) om als eerste te kunnen boeken. Ik ben er dus zelfs voor opgestaan! Als je wat wilt dan moet je wat. En ik wilde graag.
Hoe vaak krijg jij te horen dat het lastig is om een afspraak te maken, dat het niet uitkomt, dat ze overdag lastig kunnen bellen of wat dan ook en ik zet er zelfs midden in de nacht mijn wekker voor. En ik klaagde er niet eens over terwijl mijn slaap me, en zeker daar, echt wel heilig is.
Ik hoefde ze ook niet te mailen of ze voor mij niet een uitzondering wilde maken. Of ik toch niet alvast kon boeken omdat het voor mij lastig was om te reserveren vanuit de VS. Dit waren de regels, dan kwam de agenda vrij en als ik een tafel wilde was dat de procedure. Kun je klantonvriendelijk vinden, ik vond het vooral duidelijk en trouw blijven aan je eigen regels.
Want hoe vaak wring jij je niet in allerlei bochten voor je klanten waardoor uiteindelijk iedereen het naar zijn zin heeft behalve jij?
Ze waren ook heel concreet in hun reserveringsbeleid. Tot 2 weken van tevoren kon je kosteloos annuleren en daarna niet meer. Ik kreeg dus rond 1 februari een mail of ik nog altijd wilde komen (‘ze verheugden zich nog altijd enorm op mijn komst’) en zo ja, of ik dan vast mijn Credit Card door wilde geven voor een borg. En waar jij nu misschien begint te steigeren dacht ik ‘wat slim!’.
Want hoe vaak laten we mensen toe die niet of te laat betalen. Wel van je kennis gebruik maken en waar je dan achteraf alsnog achter je geld aan moet hollen? Of hoe vaak zeggen mensen last minute af terwijl je die plek dan niet meer kan vergeven omdat het te kort dag is en je dus een aanzienlijk bedrag aan inkomsten misloopt. Of omdat mensen het gewoon ‘vergeten’. 😊
Daar doen zij dus niet aan. Ze hebben concrete AV, houden zich eraan en of je nu komt of niet maakt ze financieel niet uit want de factuur moet je dus sowieso betalen. Hoe werkt dat bij jou? Het deed mij in ieder geval weer eens nadenken over mijn eigen regels.
Even tussendoor: weet je dat bijna NIEMAND die middag op zijn telefoon zat aan tafel? Behalve om foto’s van het eten te maken? Weet je hoe bijzonder de ervaring is dat je iedereen gewoon met elkaar ziet praten en ziet lachen in plaats van afzonderlijk naar een schermpje te staren? En dat het bijzonder is dat dat opvallend is. ……………….. Maar dat terzijde 😊
Ik merk dat als ik al mijn lessen wil delen, dit een 6 A4’tjes blog wordt, dus ik haal nog 2 hele bijzondere punten eruit.
We zaten naast een verpleegster en een vrachtwagenchauffeur. Ik denk dat we het erover eens kunnen zijn dat die niet maandelijks denken ‘waar laat ik mijn geld deze maand?’ Sterker nog, waar bij ons Ko alleen het wijnarrangement nam (ik hou niet van wijn maar eerlijk gezegd was me dat ook iets te gek) kregen zij beiden wijn geschonken en ik dacht even aan het extra bedrag dat zij daardoor af moesten rekenen. Leek geen probleem te zijn, ze genoten intens. Ik raakte met ze in gesprek (praten met alles wat beweegt hé) en zij vertelde me dat ze 12 maanden sparen om dit ééns per jaar te kunnen doen. En laat ik het zo zeggen: voor de gemiddelde Belg (en Nederlander 😉 ) bedraagt de rekening een maand huur.
Het was voor mij weer zo’n inzicht dat het over waarde en niet over geld gaat. Ze sparen er zeer bewust voor. Je kunt overal voor een fractie van de prijs lunchen en zij willen dit. Terwijl menigeen mogelijk denkt ‘dat kunnen ze niet betalen’. Dat is dus niet de vraag. Het gaat er om ‘wil je het betalen?’. Bij hen was het antwoord dus ‘ja’, je zag ze genieten van alles wat ze voorgeschoteld kregen en de entourage eromheen. Dus was het hen het waard.
Bepaal dus nooit op basis van inkomen of wat je denkt dat mensen te besteden hebben of iets wel of niet (te) duur voor ze is, daar heb je geen enkel inzicht in. Een bankrekening zegt niets. Een deel van mijn klanten sluit een lening af om met mij te kunnen werken………………………. Ze vinden dat het waard en weten dat als ze toepassen wat ik ze leer dat die lening dan rendeert. Waar laat jij je nog wel eens beïnvloeden door wat je denkt wat iemand kan betalen? Zeg eens eerlijk?
Laatste die ik met je deel, (ik schrijf mogelijk volgende week de sequel 😊 ) ging over verkopen.
Zoals ik al aangaf drink ik geen wijn. Ik vind het niet lekker en rode wijn al helemaal niet. Vaak komt er in een restaurant iemand bij je tafel en die steekt dan een heel verhaal af over druiven en ik kan als iemand over een druif praat gewoon niet verder denken dan het plastic bakje bij AH. Wat weet de gemiddelde Hollander nu van druiven? Dus ik zie iedereen een soort plichtsgetrouw knikken, ‘ahhhhh, op het juiste – hoop je – moment zeggen en vervolgens denken ‘schenk nou maar in’.
Hier ging dat anders. Hij sprak vooral over de beleving van de wijn. Wat je proeft, hoe dat voelt en wat dat met je doet. Dat was geweldig! Ik voelde die wijn gewoon in mijn mond en sterker nog, ik wilde die wijn ook proeven. Hij deed dat zo bijzonder goed dat ik, die dus echt NIET van de rode wijn ben, een paar keer geneigd was om te zeggen ‘doe mij ook een glaasje’.
Dat is hoe je danst met je klant in optima forma. Als je iemand die niet van wijn houdt stiekem laat proeven bij haar partner. Als je de dingen zegt die we voor ons zien, die we snappen, willen, begrijpen, kunnen begrijpen en trek in krijgen. Dat krijg ik niet door me van alles over die druif te vertellen maar wel door me voor te spiegelen hoe het voelt als ik hem drink. En dat is zoals sales moet zijn. Dansen, verlangens oproepen tot de ander als vanzelf ‘ja’ zegt omdat ze dat willen! Ik vond het een beleving (ik kan jou dat trouwens ook leren tijdens mijn sales 2-daagse)
Ik ging om mijn man een plezier te doen maar ik heb zelf ook intens genoten. Veel geleerd over eten, vooral dat ik meer lust dan ik denk, je moet het gewoon proberen (waar heb ik dat meer gehoord?? 😊). Maar vooral ook omdat ik meer dan verbaasd ben dat met de calorieën er ook zoveel marketinglessen binnen kwamen. De eetervaring heb je gemist, van mijn lessen kun je wél profiteren. Ook beter voor de lijn 😊 want je begrijpt dat ik hier niet ‘ongestraft’ vandaan ben gekomen 😊. Ik ben benieuwd welke les je het meest aansprak. Wil je dat hieronder met me delen?
Nog 1 ding:
Kom je gratis lunchen? Ik heb weer wat te vieren! Ik had onlangs de mijlpaal van 7500 likes op Facebook. Ik heb bijna 5000 mensen in mijn Facebookgroep en ook al bijna 4000 volgers op Instagram. Ik zeg: partytime! In het kader van verwachtingenmanagement: het worden geen 12 gangen. Mijn lunches zijn écht lekker maar geen culinaire hoogstandjes. Het zijn wel businesshoogstandjes: je kunt me namelijk in een klein gezelschap alles vragen wat je wilt weten over het bouwen van een business, hoe handel je in bepaalde situaties, hoe combineer je nu privé en een bedrijf, hoe schrijf je een bestseller in 3 weken? Kortom, alles wat je wilt weten om succesvol te worden kun je me vragen. Het enige wat je hoeft te doen is mij hieronder een vraag te stellen en de 15 leukste/origineelste vragen selecteer ik voor een lunch op maandag 6 april van 12 – 14 uur in Moordrecht. Je kunt je vraag stellen tot en met vrijdag 6 maart. Ik maak de prijswinnaars bekend op maandag 9 maart.
Reacties zijn gesloten.