Nóg harder lopen

Nóg harder lopen…………..

Het mag eigenlijk niet meer he? Maar er is zoveel wat niet mag. Nu trek ik me daar over het algemeen al weinig van aan en vandaag dus ook niet. Ik wil je gewoon een heel fijn jaar wensen. Volgens mij kun je dat namelijk nooit ‘te laat’ doen. Ik wens je een jaar waarin je het goed hebt. Met jezelf en met elkaar. Een jaar waarin je droomt en doet. Waarin je zal groeien, je af en toe door je eigen weerstand heen breekt. Je je niet door je angst laat leiden maar door je dromen. Dat je lief zult zijn voor jezelf en ook voor anderen. Daar kan de wereld namelijk wel een beetje van gebruiken.

Goed. Tot zover een uitzending in de zendtijd voor pastoraal medewerkers. Of zoiets. Je snapt het wel……………

Terwijl het ergens ook wel een prima link is naar mijn woordenbrij van deze week. Die gaat ook over goed voor jezelf zorgen, juist ook in je rol als coach of therapeut. Ik had eerder deze week namelijk een gesprek met één van mijn klanten. Stiekem zat ze er een beetje doorheen, ze wist niet eens of ze haar werk nog wel leuk vond. Vóór de vakantie gaf ze al aan dat ze moe was en nog geen paar dagen in het nieuwe jaar hoorde ik haar hetzelfde zeggen. Wat ook logisch is, als je werk je geen energie geeft ben je dubbel snel moe. Dus ze had een hele rits strategische vragen voorbereid (ja, je komt bij mij niet ‘zomaar’ in je call he 😉 ) en die schoven we maar even aan de kant. Want die strategie is leuk maar niet wat ze nodig had op dit moment.

‘Waar ben je nu zo moe van?’ vroeg ik haar en ik begon een aantal dingen met haar af te vinken:

• ‘Hoeveel klanten heb je?’ Nou, daar schoot ik eigenlijk nog niet van de in stress. Het waren er een stuk of 6. Kun je niet oververmoeid van raken volgens mij
• Iedere klant had 2 uur met haar per maand, dus dat is 12 hele uren per maand. Dat is denk ik ook nog wel te doen, ze heeft haar praktijk fulltime

Ik vroeg me inmiddels wel af wat nu het probleem kon zijn tot ik haar vroeg of ze haar klanten wel écht leuk vond. Of haar ideale klanten wel haar ideale klanten zijn. Ik vroeg het even ‘tussendoor’ want het proces van het kiezen van haar klant had best even tijd gekost dus ik dacht ‘dat zit wel snor’. Nou, dat zat het ook, ze had ook een ideale klant maar dat was niet de persoon die ze op dit moment in haar praktijk hielp. En hup, daar hadden we hem. Want wat bleek:

• Uit angst voor geen omzet werkte ze maar met iedereen die zich aanmeldde bij haar. Of ze ze nou leuk vond of niet. Was stiekem ook wel makkelijk, want ze hoefde daarom ook geen acties te doen met dit als resultaat.
• Haar kennis en ervaring kwam niet tot zijn recht bij deze klanten, dus ze liep steeds op haar tenen of ze het wel goed deed, er kwam geen routine in haar werk en dat kostte heel veel energie

Toch waren dat niet de hoofdredenen voor haar energielek. Op het moment dat je vanuit angst in je business gaat staan dan geef je ook je zelfleiderschap op. Omdat ze steeds reageerde vanuit angst voor te weinig geld (wat een reële angst is he, ik heb hem ook gekend!) heb jij je klant nodig in plaats van je klant jou. En dat is niet het juiste uitgangspunt. Omdat ze daarmee niet in haar expertstatus stond legde ze geen enkele voorwaarden voor een traject op. Het gevolg daarvan was dat haar klanten de spelregels bepaalden en zij ging daar steeds in mee. Afspraken op momenten dat het haar eigenlijk niet uitkwam, de Algemene Voorwaarden werden niet altijd aangehouden. Want als je niet zo sterk staat en iemand meldt te laat af dan zeg je niet ‘leuk vriendin, het is prima als je morgen niet komt maar conform de AV tel ik hem wel gewoon als een sessie omdat je te laat afmeldt’. En dat soort dingen sluipen er dan in en voor je het weet word je ongelukkig van je eigen klanten.

Toch was dit nog altijd niet dé reden waarom ze ondanks 2 weken vakantie geen zin in haar klanten had. Waar haar werk eerst leuk en bijna moeiteloos voelde (het coachingstuk dan hé, niet het ondernemerschap 😊 ) was het dat nu allesbehalve. De belangrijkste reden? Deze mensen waren niet gemotiveerd, deden het werk niet. Omdat zij ‘iedereen binnenliet’, niet selectief was, geen eisen stelde lag het werk uiteindelijk bij haar.

Dus wat gebeurde er tijdens de sessies? De klanten maakten hun huiswerk niet, bleven hangen in excuses, wilden niet door de weerstand heen en dus was er geen of heel weinig progressie gedurende het traject. Daar werd ze nóg onzekerder van met als gevolg dat zij héél hard ging werken. Tijdens de sessies, die steeds uitliepen. Ze plakte er ook nog een paar sessies aan vast omdat ze tóch het resultaat met ze wilden halen, ze stelde zich dus nog meer ondergeschikt op en dat kwam het resultaat al helemaal niet ten goede; de klant was keizer. Ze was bijna fulltime bezig met slechts 6 klanten in haar agenda. Dat kan natuurlijk niet goed gaan. Omdat haar klanten het werk niet deden ging zij nóg harder lopen en dat is NOOIT de oplossing. Nergens voor.

Sluitstuk van onze constatering was dat ze zo hard werkte met maar 6 klanten, dat ze vanzelf niets meer ging doen om nieuwe (wél leuke) klanten te krijgen want ze zag nergens ruimte om die er nog bij te hebben. Door klanten te helpen die ze níet leuk vond werd ze haar eigen handrem. Oef!!

Ze schrok zich rot. Want dit was echt een slimme klant. Had dit nooit verwacht en was bijna kwaad dat ze dit zelf niet gezien had. Mij is geleerd ‘get of your knees’. Ga voor je waarde staan. Als je dat doet hoef je nooit de angst te hebben dat je geen klanten en geen omzet hoeft te hebben, zolang je de acties doet. Er liep een hele automaat aan kwartjes leeg……………… Ze hield van haar werk, ze had een droom te leven, dat kon ze niet opgeven omdat ze een paar verkeerde keuzes had gemaakt.

Waarom ik dit verhaal deel? Omdat veel van de coaches/therapeuten die ik spreek zich in één of meerdere van deze punten herkennen. Geen grenzen stellen, keuzes uit angst maken, zelf harder gaan lopen, genoegen nemen met niet-ideale klanten. Herkenbaar? Kun jij er afvinken? Eén of meerdere? Ben er heel benieuwd naar. Wil je dat hieronder met me delen?