Ik werd gewoon af geserveerd…………..
Letterlijk. Maar dan écht. Zónder dessert. Zónder fooi. Zónder ‘bedankt voor alles’. Gewoon: BAM. Uit, over, exit.
En dit was geen klant die ik net drie dagen kende. Dit was er eentje uit de categorie droomklant. Zo eentje die het snapt. Die snel schakelt. Die groeit waar je bij staat en waarbij je denkt: “Als ik er 10 zoals deze had…”
We werkten al even samen. Ze was mega ambitieus en ik was ook zeer gecommit aan haar succes. De samenwerking werkte als een trein. Het rendement op haar investering? Dat ging echt richting x 40. Tot die éne woensdagmiddag…………….
Ik kreeg voor aanvang van onze sessie een mail van haar; ze wilde graag een idee aan me voorleggen. Ze was zó enthousiast, de energie knalde door haar mail heen. Ik keek oprecht uit naar onze tijd samen; kom maar door met dat plan. Tot ik na vier minuten in de sessie dacht: “O nee hè. Nee. NEE.”
Alles in mij zei: “niet doen, dit klopt niet.”
En ja, dat voelde ik, maar ik had ook gewoon m’n argumenten klaar. Want wat moet zij met mijn intuitie (al weet ik zelf inmiddels ruim 13 jaar dat die altijd gelijk heeft). Dus ik onderbouwde wat ik zei:
* Verdienmodel sloeg nergens op en ik legde uit waarom
* Het aanbod ging haar hele positionering omver trekken, het zou haar huidige ideale klant echt in de war maken
* Het zou tijdelijk geld opleveren, maar ten koste gaan van structurele groei op de lange termijn. En een business gaat alleen maar over de lange termijn.
In mijn hoofd was het helder. Mijn hart vond het rot voor haar. Maar vanuit mijn commitment wist ik: “zeg het haar gewoon, dit is jouw werk.” Dus ik keek haar aan en zei: “Ik zou het niet doen.”
Ze knikte niet. Ze glimlachte niet. Ze huilde.
Op dat moment voelde ik van alles:
“Shit, Prins. Heb je haar gekwetst? Ben je te fel geweest? Had je het anders moeten brengen? Niet zo eerlijk moeten zijn?”
Maar tegelijkertijd wist ik: dit ís mijn werk. Ze huurt me in voor mijn visie. Mijn ervaring. Mijn berg kennis, niet om haar te vertellen wat ze horen wil.
Maar zij ervaarde het totaal anders en liet dat ook weten.
Volgens haar zat ik haar in de weg. Gunde ik haar geen groei. Dacht ik alles beter te weten. Ze voelde zich totaal niet gesteund. Want ze had er ook al veel tijd in gestoken (oke, mijn mening vragen maar er wel alvast aan beginnen?) En nog diezelfde middag kreeg ik een mail waarin ze per direct de samenwerking stopzette.
Per direct.
Nou, succes daarmee, ik heb gewoon algemene voorwaarden, en daar hou ik me aan. Maar je snapt: dit was pijnlijk. En dan zeg ik het netjes. Want tot die tijd waren we een droomhuwelijk zakelijk gezien en we waren ook nog lang niet klaar, dat hadden we ook eerder uitgesproken.
Ik was in de war, ik was geraakt, besloot de hond maar even uit te laten om stoom af te blazen, waarbij ik ook nog zeiknat regende. Werd het humeur niet beter op. En ik had echt even geen idee wat hier nou was gebeurd.
We hadden een wereldbedrijf gebouwd, ze boekte mega resultaten… en dan dit?
Ik deed wat me in 30+ jaar ondernemen keer op keer heeft geholpen (privé werkt het trouwens ook 
):
Niet reageren in emotie. Nooit.
Niet uit woede. Niet uit gekwetstheid. Niet uit teleurstelling. Niet roepen ‘wat flik jij me nou, doe ff normaal’ Ik heb het wel gevoeld en ook geroepen, nooit gezegd of gestuurd.
Want als je dát doet, dan laat je je gevoel je bedrijf runnen. En dat is het begin van het einde.
Dus ik deed niks.
Ademde. Douchte. Probeerde een boek te lezen. Mailde mijn coach. En kreeg van haar een antwoord waar ik het de rest van m’n ondernemersleven nog over ga hebben:
“Your emotions are valid, just not in your business decisions.”
En dat is het hele punt.
Ik snapte natuurlijk haar teleurstelling, vooral omdat ze er al veel tijd in had gestoken en het zelf wél zag zitten.
Alleen nam m’n (inmiddels ex-)klant- op basis daarvan een besluit. Ze reageerde als een gekwetst kind. Ze kreeg haar zin niet, vond dat ik haar niet begreep, en haakte af. Ze reageerde niet als ondernemer, maar als iemand die op zoek was naar bevestiging, geen eerlijke coaching.
En dat is de valkuil waar zóveel ondernemers in trappen.
Want ja – ik heb emoties. HALLO.!
Ik ben een wandelende doos tissues, vraag mijn klanten maar. Ik kijk nu al uit naar de supermarkt Kerst commercials; gegarandeerd de sluizen open. En als het om mijn klanten gaat is het niet heel veel beter…… want ze zijn me dierbaar. Gaan me echt aan mijn hart als ik zie hoe dapper ze soms zijn. Laatst nog, ik nam een video op voor Jill van den Bosch, een oud-klant, en zat jankend achter m’n laptop (wat maakte dat het een waardeloze video was en ik me opnieuw op moest maken voor de definitieve versie..). Omdat ik zo trots was op haar reis. Dat ze het zó goed doet; dat ze altijd haar kop erbij houdt en moeilijke besluiten durft te nemen om daarmee haar droomleven te creëren. En om wat we samen bereikt hebben.
Ik krijg kaartjes, DM’s, foto’s van vakanties die dankzij ons werk konden, CC van ontslagbrieven, folders van gekochte huizen, you name it!
Ik houd van mijn klanten. Ben echt dol op ze.
Maar ik laat dat gevoel nooit de plek innemen van mijn vak.
Want daar ben ik voor ingehuurd. Niet om te troosten. Om te coachen. Niet om mee te huilen, maar ze uit de emotie te halen en te besluiten ‘ hetis even shit en dit is wat we gaan doen’. Hoppa!
Als je je emoties teveel ruimte geeft in je business, dan zie ik gevaar op 3 gebieden.
1. Je durft niet eerlijk te zijn tegen je klant
Omdat je bang bent dat ze je dan niet meer aardig vinden. Dat vind ik ethisch zo fout. Omdat jij dan je behoefte aan bevestiging belangrijker maakt dan hun resultaat. Of de angst voor een slechte recensie maakt dat je niet eerlijk zegt wat ze zien gebeuren bij die klant. En dat is killing – want zonder waarheid, geen resultaat en dus ook geen groei. Voor je klant niet en voor jou niet.
Enneh, om dit gelijk met feiten te staven; ik sta bekend om mijn ‘altijd eerlijk en niet zo aardig’ en heb 372 5 sterren reviews………. Mijn eigen coach zei altijd ‘you can hate me all the way to the bank’ en dat heb ik gedaan. Hartstochtelijk. Ik heb haar vervloekt. En ze heeft me daarmee groot(s) en miljonair gemaakt. Inmiddels is er heel veel liefde en diep respect over en weer.
2.Je laat je ego of je gekwetstheid je besluiten sturen
Zoals die klant uit mijn verhaal. Niet omdat het rationeel was, niet omdat het zakelijk klopte – maar omdat haar gevoel gekrenkt was.
Als ze puur op de feiten had gekeken, had ze een ander besluit genomen. Als ze adem had gehaald en haar emoties had laten zakken, dan was ze in staat geweest om naar de feiten gekeken en dan had ze gezegd ‘shit je hebt gelijk’. Niet omdat ik dat wil hebben, maar omdat ik het had; ik ben goed in mijn vak.
3.Je hebt nog iets nodig van je klant
Een compliment. Een bevestiging. Dat ze zeggen hoe fijn ze het vonden.
Enneh, begrijp me niet verkeerd: ik krijg óók lieve kaartjes.
Vandaag nog. Maar niemand is mij dat verplicht.
Het enige wat ik van mijn klanten verwacht, is dat ze m’n factuur betalen.
Ik nam die video voor Jill op, en realiseerde me het weer:
Toen wij samenwerkten, was ik minstens zo gecommitteerd aan haar groei als zijzelf. Daarom was ik altijd bloedeerlijk. En zij vroeg daar ook altijd om.
Soms met tranen in haar ogen. Maar nooit liet ze die tranen haar groei in de weg staan. Want ze wist: Veronique doet dit vanuit zuivere intentie. En ik heb mijn ego te temmen en naar de feiten te kijken.
En daarom werkte het zo goed. Daarom groeide ze zo hard.
Ik geloof echt dat klanten die op die manier coachbaar zijn, uiteindelijk zelf de beste coaches worden.
Dus nee, het gaat er niet om dat je geen emoties mag hebben.
Ik ben dagelijks ontroerd, geraakt, trots, vol liefde voor de mensen met wie ik werk. Maar ík weet waarvoor ik er ben. Wat mijn rol is. Waar mijn grenzen liggen.
En dat maakt dat ik scherp kan blijven. Dat ik geen besluit neem vanuit pijn, ego of goedbedoelde softheid.
Want zodra je je klant nodig hebt voor bevestiging,
voor aardig gevonden worden,
voor het stillen van jouw onzekere stemmetje…
… dan sta je niet voor ze. Dan hang je aan ze.
“Als je je klant écht het belangrijkste maakt…
Dan is het niet nodig dat ze over 10 jaar nog iets over je zeggen.”
Dat is wat ik zeg in deze video vanaf minuut 7. En ik meen elk woord.
Eerlijk zijn is de meest pure vorm van liefde. En de meest moeilijke vorm van liefde. Omdat je bereid moet zijn op een bliksemschicht of een dodelijke blik van de andere partij. Daarom eist het dat je stevig staat, overtuigd van je waarde en je visie op basis van ervaring en bewijs (dat heeft weer niets met arrogantie te maken). Het gaat ook niet om de ander afbranden of een ander respectloos behandelen. Het gaat over eerlijk zijn.
Je runt je bedrijf op data. Op ervaring. Op visie.
Niet op gekrenkt ego, tijdelijke pijn of please-gedrag.
Want dan neem je geen zakelijke besluiten. Dat zijn reacties van je innerlijke vijfjarige die haar zin niet krijgt of slecht met afwijzing om kan gaan.
En die vijfjarige heeft niks te zoeken in je business.
En als je dan tóch even eerlijk naar jezelf durft te kijken…
Weet je wat ik óók vaak zie? Dat ze op basis van dezelfde emoties besluiten een bepaalde training niet te volgen. Zoals mijn live 2 daagse Slim en Snel Succesvol op 15 en 16 oktober in Vianen.
* “Ja maar… het is wel duur.” (Really? Tot en met zondag slechts 177 voor 2 dagen!)
* “Het is een eind rijden.”
* “Ik moet nog oppas regelen.”
* “Ik heb al eens in een businesscoach geïnvesteerd en toen werkte het niet.”
* “Straks zegt Veronique dat ik alles anders moet doen… en moet ik weer opnieuw beginnen” (Wat wil je dan vriendin? Laat het dan lekker zo, hoef je niets te doen en krijg je ook nooit klanten. Mij maakt het niet uit……….)
Allemaal emoties. Geen feiten. Angst om te veranderen en ook angst dat het zo blijft, mens wat een gecompliceerde toestand. Allemaal gedoe-besluiten. Geen businessbesluiten.
Maar weet je wat pas echt gedoe is?
Blijven hangen in een business die al maanden geen klap oplevert
Nog steeds geen klanten uit je content halen maar wel dagelijks blijven posten in de hoop dat het ‘ineens’ wel gaat gebeuren.
Elke maand hopen dat er *ergens* een klant vandaan komt
Zoveel uren maken dat je voor minder dan het minimumloon werkt en je er eigenlijk al heel lang niets meer aan vindt omdat je lost bent. En ja, dat moment komt vanzelf vroeger of later.
Twijfelen of je wel ‘goed bezig bent’ (spoiler: als je dat denkt, is het antwoord meestal nee)
En dus is mijn vraag aan jou simpel:
Wil jij vanuit feiten keuzes maken? Of blijf je je bedrijf runnen op basis van uitstel, angst, emoties en gedoe? “Feelings are for your therapist, not your business strategy.”
Slim & Snel Succesvol – over 1 week
Twee dagen waarin je:
* Keihard helder krijgt wat wél werkt in jouw business en hoe je dat heel simpel en eenvoudig in kan zetten om klanten te maken. Dezelfde dag nog.
* Kappen met de ruis, vage funnels, brandingfeestjes of ‘alle kanalen inzetten’
* Een concreet plan maakt waardoor je de regie over je omzet pakt op basis van feiten, niet op basis van afwijzing of je hormoonspiegel
* Van mij hoort wat er níet klopt, zodat jij het wél goed neerzet. Op voorwaarde dat je dat wilt horen hé zonder een mental breakdown te krijgen
* Écht gaat bouwen aan dat bedrijf waar je al die tijd van droomt en wat je ook waar kunt maken. Alleen moet je het dan iets anders aan gaan pakken.
En ja. Dat is soms confronterend.
Maar je zit daar niet om m’n BFF te worden. Je zit daar omdat je eindelijk wilt snappen hoe je business wél winstgevend wordt.
Dus…
Ben jij klaar om het stampende kind in jezelf een keer zonder eten naar bed te sturen?
Of blijf je vanaf de zijlijn kijken naar anderen die wél instappen en straks minder ervaring en minder talent tóch meer klanten hebben en meer verdienen dan jij?
Een van die stoelen is voor mij!
Ik zie je daar volgende week woensdag en donderdag van 9.30 – 17.00 uur in Vianen. Ga op tijd naar bed de avond ervoor; het worden twee ‘zeer enerverende dagen’ En ja, ik ga eerlijk zijn maar je zult ook regelmatig je buik vast moeten houden van het lachen. Ik zorg voor balans……………. 
En, als je nog wilt weten hoe het met die klant is?
Onlangs kwam ik haar tegen op een event. Ik zocht haar op en vroeg haar hoe het ging, was oprecht benieuwd en hoopte dat ze nog altijd succesvol was. Ze pakte me vast en begon weer te huilen; bedrijf stond op een zeer laag pitje en ze was weer in loondienst. Oh no!! Ze had zich kinderachtig gedragen gaf ze aan, ze had destijds anders moeten besluiten. Want dat plan was geen succes geworden en daarmee was het het begin van het einde in gezet. Was een zeer waardevolle les geweest zei ze, maar hij had wel veel geld gekost Ik heb een speciaal aanbod voor haar gemaakt; ze is weer back in business!
Dus tot in Vianen. En ja, ook als je geen starter meer bent maar eigenlijk ook een waardeloze omzet draait. Eerste oefening in je ego aan de kant zetten en lekker in de zaal komen zitten. You’ll thank me later!
Heel veel succes!
Photo by Keagan Henman on Unsplash
