Een ‘nee’ is niet het einde van de wereld…….

Weet je wat het enige verschil tussen jou en mij is? Het aantal ‘nee’s’ dat ik gekregen heb. Serieus. Inmiddels ben ik gek op het woord, al had ik nooit gedacht dat ik dat ooit nog eens zou zeggen. Ik heb al vroeg geleerd dat als je verkoopt, en ja, dat doen wij, al weet ik dat je dat liever niet hardop zegt ????, je voor iedere ‘ja’ minstens 9 ‘nee’s’ moet krijgen. En je weet inmiddels hoe ik ben, als dat een feit is, dan leg ik me daar bij neer.

Je kunt het er niet mee eens zijn, je kunt het lastig vinden, je kunt het oneerlijk vinden of willen dat het anders was, maar het is wat het is. Dus ik steek daar geen energie in, ik ga kijken wat ik dan kan doen om zoveel mogelijk van die ‘nee’s’ te krijgen en daarmee mijn ‘ja’s’. Voel je hem? Daarbij geloof ik ook dat hoe groter je droom is, hoe meer je door het universum getest zult worden en dan komen dit soort dingen dus juist op je pad.

Allereerst, het is niet persoonlijk

Een ‘nee’ is niets meer en niets minder dan dat. Als je buurvrouw vraagt of je vanavond komt eten en je voelt een griep opkomen en hebt besloten om vroeg naar bed te gaan, dan is dat toch ook niet het einde van de vriendschap? ‘Komt vandaag niet zo goed uit, want ik ben niet zo lekker, volgende keer graag’. Punt. Geen emotioneel drama van maken.

Dat doen wij echter wel vaak als het een zakelijke afwijzing is. Trekken ons al die dingen persoonlijk aan. Als ik dat al die tijd  had gedaan, dan had ik, denk ik, al op een gesloten afdeling gezeten. Al een jaar of 6 met geen uitzicht er ooit uit te komen. Want dan had ik al zeer veel persoonlijk drama meegemaakt, zeg maar.

Ik zie het dus helemaal persoonlijk. Het is een ‘Nee, nu niet’. Of ‘Nee, het komt me nu niet uit’ of ‘Nee, ik geef er nu geen prioriteit aan’. Dat is de feitelijke situatie. Laat je hoofd er dan ook geen niet bestaand verhaal om heen breien, dat kost alleen maar energie! Die kun je wel beter gebruiken, toch?

Ik ben dankbaar voor iedere nee

Ik zal je een ander staaltje van omdenken geven, namelijk dat ik dankbaar ben voor die afwijzingen. Ze boden me namelijk in veel gevallen ook een kans tot reflectie, om te kijken waar ik het anders of beter had kunnen doen en zo ben ik ook beter geworden. Ik ging niet op zoek naar minder ‘nee’s’, ik doe niet aan pijn vermijden, ik ging er gewoon doorheen met de uitnodiging ‘You win, or you learn’. Hoppa! Ik ben er een hele grote meid van geworden.

Een collega van mij heeft me dat briljant geleerd. Voor een vorig bedrijf heb ik wel eens op straat enquêtes afgenomen. Doodeng, ver buiten mijn comfortzone en ook ik dacht echt wel eens ‘Heb ik hier nu voor gestudeerd?’. Maar ik wist dat het werkte en ik had een drive, dus daar ging ik.  De eerste keer met een collega samen en die stelde de voorbijgangers de vraag ‘Mag ik u iets vragen?’. Tuurlijk kreeg ze daar vaak een ‘nee’ op. En wat me op een gegeven moment opviel, was dat iedere keer als ze een afwijzing kreeg, ze op haar kontzak leek te slaan. Eerst dacht ik dat ik het me verbeeldde, toen herkende ik het patroon.

Ik vroeg haar wat ze nu precies deed en waarom. Haar antwoord was goud waard. Ze gaf me aan dat ze bij een ‘ja’ €200,- zou verdienen. En dat ze 9 x een afwijzing nodig had om tot die Euro 200 te komen. Met iedere ‘nee’ verdiende ze dus Euro 20 en die stopte ze dan alvast denkbeeldig in haar zak. Briljant of niet?

Mijn man heeft lang een salesteam geleid en in plaats van de bel te rinkelen als er een opdracht was gevallen, deden ze het daar soms andersom; als er een afwijzing was gekomen. Want als er x keer aan die bel getrokken was, wist iedereen dat de kans steeds groter werd dat er een ‘ja’ zou komen; statistisch gezien viel hij daar ook na 9 keer de bel geluid te hebben. Voel je wat er gebeurt als je 7 keer de bel gehoord hebt? ‘We zijn er bijna, dit telefoontje zou hem kunnen worden’ en hop daar gingen ze weer. Ik weet het, het is de ultieme vorm van omdenken, maar ik verkies dat boven iedere keer dat persoonlijke geneuzel……

Een ‘nee’ nodigt uit tot groei

Wat ik vaak bij klanten zie gebeuren, is dat ze bijvoorbeeld eindelijk voor hun echte waarde gaan staan en hun prijzen verhogen. Vaak nog niet eens naar wat ze werkelijk waard zijn, maar dat is weer een andere discussie. Wat gebeurt er dan steevast; ze krijgen eerst een aantal afwijzingen op de nieuwe prijs. Je wordt gewoon getest of dit is wat je écht voelt, of dit je écht past.

Je kunt natuurlijk bij de eerste ‘nee’ gelijk terugschieten in je oude prijs, ik herken dat zelf maar al te goed. ‘Nou komen er vast geen klanten meer, zie je wel ik heb me overvraagd’ en dan wordt het een selffulfilling prophecy. Wat ik me altijd afvroeg, was: Welke persoon mag ik nog worden om die prijs zonder te stotteren uit mijn strot te laten komen? Want voor minder dan dit bedrag wil ik het eigenlijk niet meer doen, maar er is klaarblijkelijk nog iets te fixen.’ En in die momenten heb ik altijd mijn grootste persoonlijke en daarmee mijn zakelijke groeispurts mogen maken. Bijzonder hoe dat werkt!

Een ‘nee’ is niet voor altijd

Soms weet ik in een gesprek van de ‘nee’ een ‘ja’ te maken, omdat de ander eigenlijk ook wel weet dat ze eigenlijk zichzelf voor de gek houdt met dit antwoord. Soms kan ik hem heel makkelijk laten gaan omdat ik de ‘nee’ dan heel makkelijk kan interpreteren als ‘nee voor nu’, omdat het simpelweg niet hun tijd is.

Gisteren is er in mijn training een dame gestart die ik vorig jaar oktober voor het eerst gesproken had en toen ook een aanbod had gedaan, maar toen had ze eerst nog wat andere zaken op te lossen. Dat laat ik dan in vertrouwen los en geheel terecht zoals hier maar weer bleek. En dat gebeurt me niet één keer maar wel tientallen keren. Als ik me emotioneel had laten meeslepen door al die afwijzingen, dan zou het nooit gebeurd zijn. Dan had ik in beperkingen gedacht en waren ze niet op een later tijdstip alsnog op mijn pad gekomen. Voel je?

Jij mag ook  ‘nee’ zeggen

Waar ik mee af wil sluiten is één van de belangrijkste punten als het gaat om ‘nee’s’ en dat is dat jij OOK nee kunt zeggen. Ik merk dat veel van mijn ideale klanten dat nog wel eens ‘vergeten’ en dat is op zijn zachtst gezegd ‘zorgelijk’. Om 2 redenen:

• Ik voel soms dat het voor een klant beter is als ik aangeef het traject niet met ze willen te gaan doen. Zo is er op dit moment een dame die graag met me wil werken en ik wil ook heel graag met haar werken. Ze is zo leuk en heeft zo’n gaaf plan. Alleen, ik denk niet dat ik de juiste persoon ben, dat mijn expertise het meest optimaal matcht met wat zij nodig heeft. En dus doe ik het niet, hoe lastig dat ook is. Of als ik merk dat een klant er eigenlijk nog niet klaar voor is, nog wat persoonlijke obstakels te overwinnen heeft. Vol in zetten op strategieën en structuren heeft geen enkele zin als hun Urker mannenkoor ze de hele dag met dezelfde gang weer terugfluit. Dus dan zeg ik zelf ook ‘nee’. Uit liefde voor mijn klant!

• Met sommige mensen heb ik het gewoon niet. Ik ben slechts menselijk, ook ik voel energieën en er komen wel eens mensen op je pad waarvan je voelt ‘Wij gaan niet het beste uit elkaar naar boven halen’. Dat is geen oordeel, maar een constatering. Ook zo iemand had ik laatst. We gingen over bijna alles in discussie, op alles kwam er een ‘ja, maar…….’, eigenlijk nam ze niets aan van wat ik zei. En dat mag, maar betaal me dan ook niet om je te coachen, dat is zonde van het geld. Dus als ik dat vooraf voel, zeg ik gewoon heel eerlijk ‘Volgens mij moeten we dit niet doen’ en kijk ik ook nog naar wie ik iemand door zou kunnen verwijzen. En als ik er halverwege een traject achter kom, (wat mijn voorgevoel dan 99  van de 100 keer al zei, maar ook ik ben soms eigenwijs… ???? ) dan geef ik ook aan ‘Volgens mij gaan we hier samen niet het beste van maken en is het beter om het hier af te breken’.  Het bijzondere is dat de klant dat zelf ook vaak aangeeft én dat we zoiets dan ook heel mooi en oprecht afsluiten; zonder oordeel of gedoe.

• En jij, hoe ga jij om met de ‘nee’s’ die je in je praktijk kunt krijgen. Begin je er niet eens aan omdat je bang bent om afgewezen te worden of heb je ze inmiddels al als ‘het hoort erbij’ geclassificeerd? En heeft dit blog daar nog iets in veranderd? Ben heel benieuwd. Wil je het dan hieronder met me delen?