‘Mijn salaris is nog niet gestort’

‘Zullen we de rekening delen?’ vraagt ze me. Het voelt alsof ik een soort van deja-vu heb (met deze vraag is Je zaak voor Elkaar ooit eens ontstaan 😉) en ik kijk haar vragend aan. Delen? We hebben 3 Cola-light en een Fanta (niet light, want dat is echt niet te drinken) op een terrasje gedronken. Niet zon hip en happening terras waar je zelfs je suikerklontjes moet betalen, maar bij een degelijk koffietentje waar je nog gratis voor de deur kan parkeren. De drankjes smaken hetzelfde, de prijs is alleen anders. Het te betalen bedrag is Euro 7,80 dus splitsen is meer gedoe dan in 1 keer betalen. Ik haal mijn pas door het apparaat (ik moet dan altijd nog even nadenken of ik dit zakelijk of privé moet betalen) en zeg ‘joh, laat mij maar betalen’. Daar is ze blij mee, want ze geeft aan dat haar salaris nog niet gestort is.

Deze conversatie kwam nadat ik met een oude vriendin/nu collega een afspraak heb om een keertje bij te praten. Het was heel gezellig, alsof we elkaar vorige week nog gesproken hadden. Omdat ze nu ook ondernemer is, en naar wat ik online zie gaat het ook nog eens heel goed, hebben we veel om over te praten en snappen we elkaar helemaal. Het is een superleuke middag met als enige minpuntje dus die rekening als we op het punt staan om gedag te zeggen. Ik berg mijn pinpas op en vraag haar of ze al naar huis moet. Ze geeft aan dat ze nog wel even heeft en ik vraag haar wat hier aan de hand is. Ja, je zal maar een Kick Ass Business coach als vriendin hebben hé, ik hou niet van paarse olifanten en nep gedoe dus breng het maar gelijk ter sprake. ‘Als ik je verhalen en foto’s moet geloven gaat het onwijs goed met je bedrijf. En nu ga je me vertellen dat je die 4 drankjes niet kan betalen? Het was geen 4 gangen lunch bij de Librije he? Wat is hier aan de hand?’

Ik zie haar slikken en bij zichzelf bedenken óf en wát ze me nu gaat antwoorden. Ze geeft aan dat het helemaal niet zo goed gaat met haar bedrijf maar daar schaamt ze zich voor. En dat ze deze maand nog geen salaris heeft gehad is maar ten dele waar. Ze betaalt zichzelf al hele lange tijd geen salaris uit. Er blijft namelijk niets over aan het einde van de maand.

Ik bestel 2 rosé, kan nog net op deze zonnige dag. Ik pak mijn kladblok uit mijn tas en ga met haar aan de slag. Ze vertelt me haar verhaal:

• Geïnvesteerd in een coachopleiding, totale kosten ongeveer Euro 4000
• Nieuwe website laten bouwen waarbij ook een fotoshoot en een nieuwe huisstijl hoorde,  bijna Euro 2000
• Baan opgegeven omdat ze voor zichzelf ging beginnen, dat is ruim 4 maanden geleden. Al die tijd mist ze dus al haar salaris, dat is bijna Euro 4400 netto

En al die tijd is er, ondanks de tijd en het geld dat ze erin gestoken heeft, nog amper geld binnen gekomen. Ze heeft 3 proefklanten gemaakt; eentje gratis en 2 voor Euro 75 en de situatie wordt een beetje penibel. Zelf denkt ze dat het goed komt, dit is ‘gewoon de investering die een bedrijf opstarten vraagt toch?’  Het komt wel goed zegt ze en ik geloof er niets van.

‘Wat is je plan?’ vraag ik haar. Ja, het spijt me, ik ben nu eenmaal een vakofiel. Ze geeft aan dat ze dat niet heeft maar dat het echt wel goed komt. Ik hou van haar en wil haar wel door elkaar rammelen! HOE komt het dan goed? Er is geen economische wetmatigheid die er automatisch voor zorgt dat er in je vijfde maand zelfstandig ondernemerschap wél geld binnen komt. En hoe kun je nu al zoveel geïnvesteerd hebben zonder zelfs maar nagedacht te hebben over hoe je het terug gaat verdienen? Zonder zelfs maar een plan gehad te hebben vóórdat je de investering deed, voordat je je baan opgaf en een mooi salaris inleverde.

Mijn vriendinnenhart gaat naar haar uit. Mijn businesscoachhart schreeuwt keihard hoe je zo’n oen (oké, ik dacht het iets anders maar dan komt deze mail weer in de spambox terecht 😊) kunt zijn. Denken dat, omdat je je baan hebt opgegeven, je automatisch een ondernemer bent en weet hoe dat spelletje werkt. Maar goed, daar moet ik maar eens een ander blog over schrijven (of een boek, want ik heb inmiddels inspiratie genoeg 😉) want dit blog gaat over jezelf salaris betalen. Wat zij niet deed en daarom kon ze me niet op een colaatje trakteren.

Want natuurlijk snap ik dat als er geen geld is dat je jezelf ook geen salaris kunt betalen. Met ruim Euro 10.000 kosten en 2 x Euro 75 inkomen gaat dat natuurlijk niet lukken. Het is echter een typisch kip en ei verhaal; wat is er eerst?

Ik zie dit zo vaak gebeuren. Ondernemers die zichzelf niet uitbetalen en dat zien als ‘investering in de toekomst’ want uiteindelijk zal het naar ze toekomen toch? Alleen hoe lang ben je bereid om dit voor jezelf nog zo toe te staan? Het raakt me altijd. Ik spreek met veel vrouwelijke ZZP’ers die grotendeels financieel onafhankelijk waren met een baan en nu ze hun missie volgen zijn ze ineens wel afhankelijk van iets of iemand anders. Onder het mom van ‘ik betaal mezelf wat er over blijft’. En als dat je strategie is op dit moment, dan zul je hoogstwaarschijnlijk niet in overvloed leven. Was je ook akkoord gegaan als je baas dat ooit tegen jou had gezegd? 😊 Los van het feit dat ik me afvraag waar je dan van leeft tot die tijd. Want je moet toch gewoon eten? En af en toe naar de kapper en jouw auto rijdt ook vast niet op water.

Als ik iets heb geleerd van mijn eigen coach is het om mezelf vanaf dag 1 een salaris uit te betalen. Sterker nog, dat doe ik ook iedere maand op de 1^ste. En voordat je nu zegt ‘ja, duh jij hebt makkelijk praten’, dat heb ik dus gelijk al zo gedaan. Ik moest ook wel want ik had een financiële verantwoordelijkheid. Die voor mij niet ophield op het moment dat ik met Je zaak voor Elkaar startte. Ik heb geen brief ontvangen die zei ‘wat ben je dapper voor jezelf begonnen, laat die hypotheek van nu af aan maar zitten’. En Appie bezorgde ook niet gratis de boodschappen vanaf dat moment. Dus ik moest. Dat betekende dat ik aan het werk moest. Dus ook geen genoegen kon nemen met wat er over bleef, maar dat ik moest zorgen dat er genoeg overbleef om te kunnen blijven leven en eten.

Het lastige is dat als je zegt ‘ik kijk wat er over blijft’ er geen enkele financiële prikkel is om je business om te draaien. Serieus te nemen. Geld te verdienen. En laat dat nou wel het doel zijn van een onderneming. Het maakt dat je nooit een plan zult maken, strategisch zult leren denken. Er nooit achter komt dat je eigenlijk geen ondernemer bent. Je blijft het alleen wel zeggen dat je ZZP’er bent. Ik noem dat echter ZZG’er; zelfstandigen zonder geld. En waar dat geld dan wel vandaan komt? Waar ze dan wel van leven? En dat is allemaal oké, maar dan ben je natuurlijk niet zelfstandig. Dan ben je meer in dienst van de persoon of instantie die je onderhoud. 😊 Of ga ik nu te ver…………? 😊 Het is echter wel wat ik denk!

Met dit blog wil ik een aantal dingen doen als je je in het verhaal van mijn vriendin/collega herkent:

• Je eens serieus na laten denken over je financiën en je financiële verantwoordelijkheden. Vooral ook je financiële onafhankelijkheid die heel veel van de mensen die ik spreek wel hadden voor ze zelfstandig werden maar nu niet meer. Wil je dat echt?
• Je eens na laten denken hoe lang je deze situatie al min of meer tolereert. Het vervelende is namelijk dat ik het verhaal van ‘investeren in de toekomst’ vaak na 2 jaar nog hoor en dan is het in mijn ogen al de toekomst. Toen draaide ik al Euro 100.000 omzet.
• Je eens triggeren over hoe je jezelf uitbetaalt. Is dat sporadisch, is dat een vast bedrag, is dat ‘wat er over blijft’? Is dat op een vaste dag? Net als ik al jaren doe, op de eerste van de maand zodat ik a) moet zorgen dat dat geld überhaupt op mijn rekening staat en dus moet zorgen dat er klanten zijn en b) ik gedurende de dagen erna moet zorgen dat het bedrag weer aangevuld wordt om de (zakelijke) rekeningen te kunnen betalen en er genoeg is op het eerste van de maand om……. Je snapt hem he. Voor mij zegt het ook iets over hoe serieus ik mezelf en mijn bedrijf neem. Daarom wil ik gewoon een salaris hebben, naast dat ik het gewoon nodig heb …..

Wat doet dit blog bij je? Denk je ‘shoot, zo heb ik er nog nooit naar gekeken?’ of baal je ervan dat je (zolang) akkoord bent gegaan met de gedachte dat weinig verdienen er nu eenmaal bij hoort in de eerste periode. Ben je stiekem misschien wel een beetje link op me vanwege dit onderwerp omdat ik je een spiegel voor houd? Of denk je ‘ik doe het eigenlijk best heel goed zie ik’. Wil je het hieronder met me delen?