Je kunt winnen zonder winnaar te zijn

Dinsdag had ik een drukke dag. Hij startte met mijn Vet Voluit tot aan de Vakantie en die heeft zoveel impact op de deelnemers dat ik er zelf een beetje beduusd van ben.  We zijn ook druk  met het reageren op alle prachtige berichten die we er over krijgen. (Je kunt trouwens nog altijd meedoen!) Daarnaast had ik ook mijn ‘reguliere’ klantafspraken staan en alle andere dingen die je als ondernemer ‘te doen hebt’. En waar de één aan het einde van de dag zijn ontspanning vindt in een uur yoga of meditatie, zoek ik een inspirerende documentaire. Nou, die vond ik. Bijna meer dan me lief was.

Het gaat over de docu Maiden op Netflix. Ik kon maar 20 minuten kijken maar dat was voldoende om me die nacht in de greep te houden. (En ook de dag erna nog, zullen de deelnemers van mijn 10 daagse volledig kunnen beamen! 😊 ) Er zaten in die 20 minuten zoveel eyeopeners, die moet ik gewoon met je delen. Korte inleiding; het vertelt het verhaal van Tracy Edwards die op haar 17^de besloot om de befaamde Whitbread Around the World zeilrace te varen. Een race van 250 dagen, 45.000 kilometer, hij staat bekend als gruwelijk en gevaarlijk. Alhoewel er nog nooit een vrouwelijke deelneemster was geweest, besloot zij dat met een boot met alleen maar vrouwelijke bemanningsleden te doen. Wat welhaast onmogelijk (b)leek. Let wel, ik heb niets met zeilen dus dat is geen reden om hem niet te kijken!

It wasn’t a choice, it was something I had to do……………. Tracy Edwards

Haar verhaal is zo inspirerend voor iedere ondernemer in mijn ogen en met name voor alle vrouwen met een grote droom. Daarom deel ik het hier.

Ze komt niet uit een ‘ideaal’gezin, gaat op haar 17^de zonder diploma uit huis nadat haar vader overlijdt en zij en haar stiefvader niet boteren.

Les; je omstandigheden/ verleden bepalen niet je toekomst, wat je doet/besluit bepaalt je toekomst.

Vervolgens komt ze een soort per ongeluk terecht op een boot en ontwikkelt daar de liefde voor zeilen. Ze probeert als bemanningslid aan boord van een raceboot te komen maar dat lijkt bijna onmogelijk omdat vrouwen aan boord nog niet geaccepteerd zijn. Ze blijft het proberen en proberen en proberen, ze geeft niet op. Uiteindelijk gaat ze mee als kok en schoonmaakster en is ze de hele reis de ‘underdog’ maar ze vaart hem wel………

Les; dat wat je wilt komt meestal niet moeiteloos en als ‘vanzelf’ aan waaien. Dat is geen reden om het op te geven.

Aan boord ontwikkelt ze de droom van de vrouwelijke boot waar niemand in gelooft. Tot ze koning Hussein van Jordanie op een luxe charter ontmoet en hij zegt dat ze het moet doen. En dan neemt ze het besluit er voor te gaan.

Les; de hele wereld mag tegen je zijn en niet in je geloven. Je hebt maar 1 iemand nodig die in je gelooft. 1 iemand. Totdat je het vertrouwen in jezelf hebt. De rest is niet belangrijk. 

Vervolgens gaat ze op zoek naar sponsoren voor haar ‘all female’ boot, wat een onmogelijke taak lijkt. Ze heeft £ 1 miljoen nodig en ze probeert 2 jaar alles wat ze kan om dat mogelijk te maken. 2 jaar. En niets werkt want niemand durft het aan omdat ‘zeilen niet voor vrouwen is’ en wat nu al er eentje sterft onderweg? Waarop zij antwoord ‘dat is niet ons plan, ons plan is om te finishen’. Ze heeft honderden bedrijven aangeschreven zonder zelfs maar iets terug te horen. Ja, honderden! Van een deel kwamen er ‘opvallende reacties’ maar geen geld.

Les; hoeveel heb jij over om je droom te realiseren? Weet je wat het je waard is om je diepe verlangen waar te maken? Zou jij het 2 jaar volgehouden hebben?

Uiteindelijk nam ze een volledige hypotheek op haar huis om het geheel te kunnen financieren en zelfs een extra hypotheek op de boot. Ze riskeerde dus alles te verliezen voor het waarmaken van deze diepe wens; haar leven onderweg (deze race is absoluut niet zonder gevaren), al haar geld en haar huis.

Les; Wij hoeven vaak alleen maar een ongebruikte logeerkamer leeg te halen en een Senseo te kopen. That’s all. En wij vinden alles eng, gevaarlijk en spannend terwijl er vaak geen enkel risico bestaat (financieel niet of iig niet onoverkomelijk en ook je leven loopt geen gevaar) anders dan een mogelijk gekreukt ego. Waar hebben we het over………..??

Uiteindelijk besloot ze een tweedehands boot te kopen, dat was het enige wat ze zelf gefinancierd kon krijgen met eigen leningen. En die boot was allesbehalve zeewaardig. Het was meer een drijvende onderkant. En omdat er geen geld was moesten ze alles zelf doen, hij moest van scratch af aan worden opgebouwd. Ze werden loodgieter, elektricien, schilder en alles wat er voor nodig was om het schip zee- en racewaardig te maken. Terwijl het zeilsters waren.

Les; als je écht een diep verlangen hebt dan ben je bereid om te doen wat nodig is. Zoals Jim Rohn zegt ‘if the why is big enough, the how is easy’

Vervolgens was de complete media tegen het vrouwelijke team. En de rest eigenlijk ook.  Niemand geloofde er in, ze waren het mikpunt van hoon en spot in kranten. Hoe dichterbij de start kwam, hoe minder mensen er in geloofden. En toch hielden ze vol. Er werden op wedkantoren zelfs weddenschappen afgesloten hoe kort ze het maar vol zouden houden.

Les; het gaat er niet om wat ‘men’  gelooft. Het gaat er om wat JIJ gelooft.

3 weken voor vertrek is er onenigheid tussen Tracy en de eerste stuurvrouw, een cruciale positie op de boot. 3 weken, na maanden voorbereiding. Toch nam ze het besluit om het zonder haar te doen. Een onmogelijk besluit, zo kort voor vertrek en met het gevaar dat de overige bemanningsleden ook de benen zouden nemen. Ze smeekte ze om te blijven.  Ze deed wat nodig was om haar droom waar te maken, zelfs hele lastige besluiten nemen.

Les; ben jij volledig in controle over wat er in je praktijk gebeurd? Ben je werkelijk de CEO? Ben je bereid om de lastige besluiten te nemen? Of zeil je daar een beetje om heen?

En zo zitten er nog zoveel waardevolle stukken in, ik huilde en knikte. Was geraakt en opgewonden, man wat een verhaal. Uiteindelijk lijkt het er zelfs op dat ze de race winnen, geheel tegen ieders verwachting in. De laatste etappe wordt duidelijk dat dat niet gaat lukken en varen ze zeer teleurgesteld de laatste haven tegemoet. En wat er dan gebeurt is de titel van dit blog.

Waar ze zelf de domper zo sterk voelen, gefrustreerd zijn, varen er allemaal boten hen tegemoet bij het naderen van de haven. Krijgen ze een onthaal als koninginnen. En wordt het hen langzaam duidelijk wat een impact hun reis heeft gemaakt op de wereld. Dat het niet gaat om het als winnaar over de streep te komen. Dat winnen op zoveel andere fronten zit dan die  beker. Ik hield bijna mijn adem in.

‘Het ging om zoveel meer dan winnen, we deden zoveel meer dan we hadden gedacht dat we konden’,  ‘we hebben iets gedaan waarvan iedereen zei dat het niet kon’, ‘als je dingen nou niet doet omdat mensen zeggen dat het niet kan, dan was de mensheid toch nooit echt ver gekomen?’

En ik zeg ‘amen’. En ik zeg ‘kijken’. En ik vraag je om de bovenstaande lessen voor jezelf eens te bekijken en te zien wat je er nog van zou kunnen leren. Door  bloedeerlijk te zijn en daarmee jezelf en je eigen droom serieus te nemen. Ben benieuwd wat je ontdekt, wil je het hieronder met me delen??