Als zand tussen je vingers…..

Het is zondagmorgen en ik lig nog in bed. Nu neem ik je mee in één van de slaapkamergeheimen van huize Prins: ik kijk op mijn telefoon in bed. Ja, ik weet het, je mag het niet hardop zeggen maar ik ben graag eerlijk. Mijn liefde ligt nog heerlijk te slapen en ik volg een webinar van een Amerikaanse coach. Ik ben 10 minuten onderweg en ik merk dat ik langzaam maar zeker opgewonden word. En nee, mijn man slaapt nog steeds………………..

Het gaat om die coach. Die roept een aantal dingen die mij laten stuiteren in mijn bed en ik moet me inhouden om niet een paar keer tegen mijn schermpje terug te praten. ‘Precies!’, ‘Ja, dat is exact zoals het bij mij altijd gebeurd’. Inmiddels weet ik dat mijn omgeving dat echt heel gek vind dus hou ik me in, maar ik word met de minuut enthousiaster!

Natuurlijk komt er ook aan het einde van dit webinar een aanbod en waar veel mensen dat ‘vies’ vinden (‘Vind je dat zelf niet opdringerig, zo’n aanbod?’) heb ik al een paar keer inwendig (want nee, ik praat niet meer tegen mijn telefoon) geroepen ‘als je eens met je aanbod komt?’. En eindelijk, daar komt het in beeld. Het is een tikkie meer dan ik gedacht had maar als ik zie welke bonussen ze er nog bij geeft vind ik het nog altijd ‘geen koopje’ maar wel degelijk een goede investering. Ik zie namelijk kansen voor mijn bedrijf en ik zie zelfs een tweede bedrijf ontstaan als ik deze kennis zou hebben. Maak me gek! Oké, oké, voor zover ik dat nog niet ben. Jij je zin. 😉

En dan komt het. Ik druk een paar keer met mijn vinger op het scherm, op die uitnodigende knoppen en er gebeurt……………… niets. Ik druk nog wat harder, zeg zachtjes ‘toe maar’ en er gebeurt nog steeds niets. Op de een of andere manier kom ik steeds in een agendasysteem in plaats van een betaalsysteem en ik snap er niets van. Ik wil mijn geld kwijt, ik wil dat programma, ga weg met die afspraak. Maar de site is onverbiddelijk. Het is écht niet de bedoeling nu al geld over te maken. Een tikkie gedesillusioneerd maar nog altijd enthousiast maak ik een afspraak. De eerstvolgende optie is 2 dagen later. Dat red ik, komt goed.

In die 2 dagen verandert de wereld in rap tempo. De Corona maatregelen worden aangescherpt, de verbouwing van onze tuin nadert een ‘nieuwe fase’ (dat is de fase waarin we eindelijk eens wat vooruitgang zien, tot op heden leek het alleen maar erger te worden), ik annuleer nog 2 events en ontvang in die dagen het bericht dat de theatervoorstelling waar ik zo naar uitgekeken had tot nader order is uitgesteld. En nee, dit is geen 2 weken, maar slechts 48 uur nadat ik zeer enthousiast op een knop wilde drukken voor een ‘niet gratis’ programma.

Het is 10 minuten voordat het ‘salesgesprek’ zou plaatsvinden. En ik merk dat ik moeite heb om de stemming waarin ik die zondagmorgen met mijn man al snurkend naast me, zelfs nog maar op te roepen. Is dat echt nog maar 2 dagen geleden? Het voelt als 2 maanden. Wat vond ik er ook alweer van? Welke vragen had ik er over? Waarom was ik 44 uur geleden nog zo mega-enthousiast en voel ik nu niet zoveel meer.

Dus als de allerliefste dame van het verkoopteam in de call verschijnt denk ik ‘hoe kan ik hier zo snel mogelijk weer uit’. Al is het alleen maar omdat zij me aanmerkelijk minder kan boeien met haar ingestudeerde zinnen dan haar opdrachtgeefster waar ik in bed nog zo enthousiast van werd. Waarbij ik me realiseer dat dat vast heel raar staat maar je begrijpt vast wat ik bedoel.

Ik zeg haar dat ik er ‘nog even over na wil denken’ en ze laat me zo gaan. Ze beloofde me nog wat te sturen en dat ontvang ik uiteindelijk 3 dagen later. Ik heb de mail nooit meer geopend, het moment was voorbij.

Het grappige is dat ik nog een ander voorbeeld heb van een gemiste kans naar aanleiding van dit voorval. Dé Amerikaanse coach waar ik eerst heel enthousiast over was, gaf haar training in webinar software waar ik nog nooit eerder van gehoord had. Nieuwsgierig als dat ik ben, Google ik de naam en kom ik op een niet heel professionele site. Als ik op de site doorklik naar de software die ik zoek, staat daar heel groot:

‘We zijn op dit moment onze nieuwe software aan het testen. Heeft u interesse, kom dan later nog eens terug’. En ik weet niet of ik nu moet lachen of huilen. Really? Ik Google je, klik door (wat al een unieke handeling is, weet je dat 40% van de mensen na de eerste pagina de site alweer verlaat?) en dan zeg je ‘kom je nog eens terug?’. Stel je dat eens voor. Ik moet nu dus naar mijn agenda en voor over een maand noteren ‘check website bedrijf x’. En mogelijk moet ik die handeling nog een keer of 3 herhalen, afhankelijk van hoe succesvol de test is 😊 Wat denk je zelf………………..

En het zou zo handig op te lossen zijn geweest. Als ze een klein invulveldje hadden gemaakt op die pagina waar ze de test aankondigden met de vraag: ‘wil je een signaaltje als we klaar zijn met testen en jou dus een topversie kunnen verkopen, laat dan even je emailadres achter’. Zo simpel!! Maar het stond er niet! 

Waarom ik dit schrijf? Omdat ik sommige mensen hoor klagen over minder klanten. Zelfs een aantal van mijn eigen klanten bij wie een paar offertes niet door zijn gegaan. Het werd automatisch aan ‘de situatie’ (sorry, ik kan het woord even niet meer horen…………) toegeschreven tot ik door ging vragen. En bleek dat een groot deel van die klanten hun omzet simpelweg als zand door hun vingers liet lopen. Door niet adequaat te reageren, door niet door te vragen, door veel te veel mee te bewegen, door geen goede opvolging, door bang te zijn om de deal te vragen, door geen concrete afspraken te maken wat nu de volgende stap is en wanneer. Waardoor we vervolgens een week lang de interne discussie hebben ‘kan ik ze al bellen, is dit nog te vroeg of hadden ze al iets van me verwacht?’. Herkenbaar?

Deze situatie leert ons heel veel. Dat we over het algemeen nog niet van die salestijgers zijn (waarbij slechts 93 van mijn 11.000 nieuwsbrieflezers zich in had geschreven voor mijn salestraining), we er vaak iets te makkelijk over denken, we geen inzicht hebben in welke aantallen je nu nodig hebt om een ‘ja’ te kunnen verwachten. Zoals één van de deelnemers aan mijn salestraining tegen mij zei; ‘ik had met jouw doelgroep, met jouw aantallen volgers en de grootte van je namenlijst toch minstens 500 mensen in de zaal verwacht’. Waarop ik lachend zei: ‘ik ook, maar ik rekende er maar op 100’ omdat ik mijn aantallen ken. Omdat veel van mijn klanten hopen dat ze er vanzelf beter in worden. En weet je, jouw klant denkt hetzelfde. Dus als je er niet achteraan zit, uit liefde omdat je weet van hoeveel waarde je voor hem/ haar kunt zijn, dan verlies je ze. Dan gaan ze er nog even over nadenken. 😊

Dus als klanten maken nog altijd mogelijk is maar mogelijk iets minder vanzelf gaat in deze periode, denk dan nog eens aan deze bovenstaande voorbeelden en ik weet zeker dat ook jij dan stiekem (niet hardop he, dan kijken ze je raar aan weet ik uit ervaring) zegt: ‘ik kan niet alles aan de huidige crisissituatie wijden’. Eens?? Laten we deze periode daarom ook gebruiken om dit soort dingen eens kritisch te evalueren zodat we er ook profijt van kunnen hebben.

Ben onwijs benieuwd wat je van dit blog vindt? En of je het met me eens bent of niet. Wil je het hieronder met me delen?