Moedeloos

‘Ik stop er geloof ik mee, er reageert echt nóóit iemand’. En die ‘nooit’ spreekt ze uit als ‘nooooooooooooooooooit’; langzaam en met een diepe zucht. ‘Ik word er moedeloos van’. 

Tuurlijk snap ik de frustratie; zit je te zweten op een post, zoek je uren naar de ultieme afbeelding maar reacties ho maar. Je blog heb je 3 nachten onder je kussen liggen, je hebt er nóg een keer en nóg een keer naar gekeken/herschreven/verbeterd voordat je eindelijk op de verzendknop drukte en wat denk je? Een openingsratio van 35%, nul reacties en niemand heeft op de koopknop gedrukt terwijl er zo’n daverend aanbod onder stond. Ik zou willen dat ik kon zeggen ‘been there, done that’ maar dat is niet de waarheid. Het geldt namelijk voor mij ook nog altijd dat niet iedereen alles van me leest en liked, hoe briljant ik de tips ook vindt en ach man; hoe vaak ik al niet een super aanbod onder aan mijn mails had staan terwijl er nergens een kassa rinkelde. Dus wen er maar aan, dit is hoe het werkt……………. Zei ik de klant in kwestie overigens ook 😊   (Ik trouwens ook een top aanbod onderaan deze mail staan, ik zou het even checken 😊)

Nu is zij natuurlijk niet de eerste die met een zwaar hoofd en een dergelijke uitspraak tegenover me zit. Daarom is het denk ik goed om er eens een stukkie over te schrijven. 

Het eerste wat ik altijd doe is de actie ‘teruggeven’ met de vraag; hoe vaak reageer je zélf op een blog? Hoe vaak laat jij zélf aan de afzender van een nieuwsbrief weten dat je het een waardevol stuk vond? Of ga je onder een post of via een DM een gesprek aan met degene die je zojuist een waardevol inzicht heeft gegeven? Alles is energie hé (dat ik dat jou nu moet vertellen 😊) en dat geldt ook voor dit soort dingen. Verwacht niet terug van anderen wat je zelf ook niet doet. Snappie? En deze is het snelste op te lossen; geef wat je wilt hebben. Zo eenvoudig. 

Tweede is dat, sorry, ik regelmatig volledig snap waarom er geen reacties komen. Omdat de inhoud dramatisch is. Ofwel slecht geschreven in een taal die jouw klant niet begrijpt, ofwel omdat het een onderwerp is dat voor jou persoonlijk heel interessant is in de fase waar je zit maar waar je klant met waar hij/zij staat,  nu niets mee kan. Dat ik nu bijvoorbeeld een blog zou schrijven over hoe ik mijn team beter kan laten samenwerken. 90% van mijn lezers heeft geen team, dat is niet hun fase. En voordat je denkt ‘dat gaat bij mij allemaal goed’, daag me niet uit want ik heb dit al te vaak gehoord en als ik dan kritisch met ze meekeek  ze dan zeiden ‘néé, hoe heb ik ooit kunnen denken dat………’ Wat ik dan weer moet beamen 😊, je kent me he! 

Ik zie lives op FB waar geen tekst bij staat; waarom denk je dat ik ga kijken als ik niet weet waar het over gaat? Ik zie quotes zonder eigen visie of statement, dan ben je een entertainmentkanaal. Quotes vindt iedereen leuk maar ze zeggen niets over jou, je kennis en je unieke visie. Ik zie hele persoonlijke dagboeken in posts verschijnen, onwijs leuk. En ik weet dat het ook gaat om wie je als mens bent. Maar post na post (ik heb het niet over stories…) met ‘kijk eens wat ik nu weer doe’ en ‘kijk eens waar ik nu weer ben geweest’ maken niet dat mensen daar juichend op reageren, tenzij je een inluencer bent en je actie gesponsord is. Snap je? Dat jij een training hebt gevolgd is mega leuk, maar wat heb ík daaraan. Ik worstel nog steeds met mijn gewicht of ik heb nog steeds een bureau dat een puinhoop is of een hoofd dat met me aan de haal gaat dus wat kan het mij schelen dat jij op een training bent geweest? What’s in it for me als lezer en dát is waar posts en berichten over moeten gaan. Mogelijk vanuit je eigen voorbeeld maar draai hem daarna altijd naar je klant, zodat die er wat aan heeft. Want daar schrijf je hem voor. 

Verder heb je ALTIJD te maken met statistieken. En daar mag je proberen boven te blijven, graag zelfs, maar er zijn percentages die echt een wonder zijn en die neem ik niet mee in mijn dagelijkse bedrijfsvoering. Daar ben ik dan net weer te nuchter voor. 

Bij een grote lijst (> 3000) namen is namelijk een openingsratio van rond de 35% van je nieuwsbrieven heel goed en gemiddeld. Dus ik kan me voorstellen dat als je net het allerbeste artikel uit je laptop geperst hebt en van je 5.000 abonnees lezen het er dan uiteindelijk maar 1.750 lezen, dan kun je dat teleurstellend vinden en er moedeloos van worden, maar ik vind het een super aantal. Ik juich bij 35%! Zonde van je emotie om op 3.500 te hopen, snap je? Tenzij je echt echt viraal gaat maar dat gebeurt ook niet wekelijks toch? 😊   Tot die tijd reken ik op max 35%. Max 22% van mijn volgers kijkt mijn stories, hoe leuk en grappig die soms ook zijn 😊 Kan je van balen, maar dat zou ik niet doen want het is een wetmatigheid. 

Er komt een periode dat klanten ineens ‘uit de lucht’ lijken komen te vallen. Echt. Ik heb nu wel eens dat ik denk ‘waar komt deze vandaan?’ en als ik het dan vraag dan komt het antwoord ‘oh, ik volg je nu al zo lang maar het was steeds mijn tijd niet, nu moest het er maar eens van komen’. En ik denk dan ‘volgen’? Je hebt echt nog nooit ergens op gereageerd of zelfs maar een hartje gegeven (ik ben dan ook nog zo’n idioot die dat dan zelfs nog checkt zo nu en dan 😊) en toch heb je al die tijd alles van me gezien en gelezen? Dat is interessant. Wat ik er mee wil zeggen is dat ze niet reageren het niet betekent dat ze het niet lezen. Je hebt veel meer stille aanbidders dan je denkt, echt!

Als je een boodschap niet minstens 5 keer brengt reageert er ook nagenoeg niemand. Dus dat ze niet massaal op die knop drukken om zich per direct in te schrijven hoeft niet voor een depressie te zorgen als dit pas de eerste keer is dat je je aanbod deed. Snap je? Of schrijf jij jezelf altijd gelijk en onmiddellijk in voor iets de eerste keer dat het voorbij komt? Dat doe je toch alleen maar als je tickets voor dé WK finalewedstrijd van het Nederlands elftal kunt bemachtigen voor een normale prijs. Daar denkt niemand over na, daarvan weet iedereen ‘het is nu of nooit’. Maar jouw (en ook mijn!) training roept reacties op als ‘ik ga nog even kijken’, ‘ik moet eerst kijken of ik vrij kan krijgen/oppas kan regelen/mijn afspraken kan verzetten en dat heeft dan nooit top prioriteit als er niet maar een heel beperkt aantal kaarten beschikbaar is. Snap je? Dus als je niet herhaalt dan gebeurt er niets want dan krijgen ze niet nogmaals die prikkel ‘oh ja, daar zou ik nog even naar kijken’. 

Echt, ik heb tijden gehad dat ik dacht ‘als ik er nu nóg een mail over moet sturen dan ga ik kotsen’. Omdat ik ervan baalde dat het niet makkelijker ging, omdat ik gewoonweg niet snapte en gefrustreerd was waarom niet minstens 10% van mijn lijst zich voor deze té belachelijk goede training inschreef. Die ook nog eens té goedkoop was en die minstens 90% van mijn lezers gisteren nog nodig had bij wijze van spreken. (Waar zelfs om gevraagd was door heel veel lezers nota bene, maar kopen ho maar……….. adem uit). Kwestie van je ego opzij, nog een keer aanbieden (zonder aan te smeren) en dán gaat je kassa rinkelen. 

En dan komt de laatste en allerbelangrijkste. We rekenen ons vaak rijk met volgers en lijsten. Ik durf hardop te zeggen dat in het allerbeste geval 20% van al mijn trouwe fans en volgers ooit iets bij me zal kopen. 20%. De rest zijn ‘kijken, kijken, niet kopen’. En dát is precies waar de frustratie van mijn klant vandaan kwam. ‘Ze profiteren van alles wat ik deel maar ze worden geen klant’. Nope, dat klopt. Er worden er meer géén klant dan wel. Gegeven. Statistisch feit. Ik zou er niet om huilen. 

Sterker nog, als je hier echt bent om je missie te leven, dan zou dat toch niet uit moeten maken? Ik hoor zoveel mensen zeggen ‘ik wil graag impact maken’, nou dat doe je dan toch? Ik vind het een voorrecht om iedere week minstens 10.000 mensen te mogen inspireren die nooit een factuur van me zullen ontvangen omdat ze nooit op een knop zullen drukken. Daar word ik niet warm of koud van, integendeel zelfs. Het maakt me dankbaar dat ze het dus klaarblijkelijk toch waardevol vinden wat ik doe, de moeite nemen om wat ik schrijf te lezen en dan heb ik toch die impact? En wie weet vertellen ze iemand anders over mijn account of mails en maken ze als ambassadeur dat iemand anders wél klant wordt. Dát is in overvloed denken. Los van het feit dat ik doodongelukkig zou worden als ik 10.000 klanten zou hebben want die kan en wil ik niet eens kwijt. Snap je? 

Dus deel wat je wilt delen. Zoveel en waardevol mogelijk. Zonder er iets voor terug te verwachten. Wees dankbaar voor iedereen die je de moeite waard vindt om te volgen. Denk in overvloed. Wees consistent en herhaal. Dan heb je nooit meer de frustratie die mijn klant had. Had ja. Want zij is inmiddels ook gaan omdenken en wat denk je……………… ze lijken ineens wel uit de lucht te komen vallen 😊 

I rest my case en hoop dat ik jou weer heb mogen inspireren met mijn schrijfsel 😊 Zelfs als je geen klant bent en het ook nooit zult worden. Enneh, als je nu een inzicht had nav deze woordenbrij, dan zou ik het heel leuk vinden als je hem hieronder met me zou willen delen.